فواید یا مضرات شیرین کننده. ترکیب ، محتوای کالری ، ویژگی های جذب اریتریتول. نحوه انتخاب شیرین کننده و کجا می توان آن را اضافه کرد؟
اریتریتول یک شیرین کننده طبیعی است که از گیاهان نشاسته ای ، معمولاً ذرت یا تاپیوکا استخراج می شود. دارای طعم شیرین با کمی لرز نعناع است. نام جایگزین اریتریتول است. در ترکیب محصولاتی که در آن گنجانده شده است ، معمولاً به عنوان افزودنی E968 ثبت می شود. قابل ذکر است که افزودنی نه تنها گزینه ایجاد طعم شیرین را انجام می دهد ، بلکه نقش تثبیت کننده و مرطوب کننده را نیز ایفا می کند. در حال حاضر یکی از ایمن ترین جایگزین های قند محسوب می شود. در سال 1848 باز شد ، اما فقط در حال حاضر به طور جدی محبوبیت خود را به دست آورده است ، نه تنها در صنایع غذایی ، بلکه در داروسازی و لوازم آرایشی نیز. در مورد استفاده از غذا ، شایان ذکر است که این افزودنی بیشتر در بستنی ، دسرهای لبنی و سس های شیرین مناسب است ، زیرا به شما امکان می دهد بافت کرکی حجیم با طعم کامل ایجاد کنید. در زیبایی شناسی ، اریتریتول شیرین کننده در درجه اول برای تولید محصولات بهداشت دهان استفاده می شود. داروسازی از سحزم برای شیرین کردن داروهای تلخ استفاده می کند.
ویژگی های تولید اریتریتول
اریتریتول در بسیاری از گیاهان یافت می شود ؛ این میوه در میوه های مختلف ، به ویژه گلابی ، و همچنین در آلو ، خربزه و انگور به وفور یافت می شود. قابل ذکر است که می توانید آن را از غذاهای شیرین نشده مانند قارچ یا جلبک دریایی دریافت کنید. اما اگر در مورد آنچه اریتریتول در مقیاس صنعتی ساخته می شود صحبت کنیم ، ذرت و تاپیوکا است ، استفاده از این محصولات بیشترین سود را دارد.
این ماده در سال 1848 توسط شیمیدان اسکاتلندی جان استنهاوس کشف شد. آنها برای اولین بار توانستند آن را در سال 1852 جدا کنند ، اما تنها در سال 1990 امکان ابداع یک روش تجاری مناسب برای استخراج این افزودنی وجود داشت.
این فرآیند با تخمیر طبیعی انجام می شود. ابتدا ، یک محلول بسیار غلیظ از D- گلوکز با استفاده از هیدرولیز آنزیمی نشاسته از مواد اولیه استخراج می شود ، پس از آن با مشارکت میکروارگانیسم های مخمر ایمن تخمیر شده و سپس تصفیه و خشک می شود. در اصل ، این فناوری سازگار با محیط زیست است و بنابراین محصول حاصله را می توان ارگانیک نامید.
در واقع ، این فرایند از نظر فنی بسیار دشوار است ، و بنابراین ، در حال حاضر ، افزودنی در مقیاس صنعتی فقط در چین تولید می شود ، تامین کننده اصلی آن شرکت بیوتکنولوژی شاندونگ سانیوان ، آموزشی ویبولیتین است.
روشهای جایگزین - ساده تر و سریعتر - استخراج اریتریتول در بسیاری از کشورها - ژاپن ، اتریش ، ایالات متحده ، کره جنوبی ، لهستان در حال توسعه است. امیدوار کننده ترین در این زمینه امروزه سنتز به اصطلاح الکتروشیمیایی است ، اما ظرافت های آن هنوز فاش نشده است.
