دریابید که چرا میبولرون در بین بدنسازان بسیار محبوب است و قوانین مصرف این دارو چیست. امروزه پیام های زیادی از ورزشکاران در مورد تسخیر رکوردهای خود پس از استفاده از چک چک وجود دارد. استفاده از دارو برای مدت زمان کوتاهی منجر به کاهش جدی تولید تستوسترون درون زا نمی شود و غلظت هورمون به اندازه کافی سریع بهبود می یابد. با این حال ، اغلب ورزشکاران از میبولرون در بدنسازی در ترکیب با سایر استروئیدهای آنابولیک استفاده می کنند.
ما قبلاً اشاره کردیم که این دارو می تواند ویژگی های قدرت را به میزان قابل توجهی افزایش دهد ، اما می تواند در طول دوره خشک شدن نیز مفید باشد. از سوی دیگر ، استروئیدهای ایمن تر و م effectiveثرتری وجود دارند که می توانند یک مشکل مشابه را حل کنند. همانطور که دارو تمایلی به تداخل با آروماتاز ندارد ، در این دوره شما نیازی به مهارکننده های آروماتاز نخواهید داشت.
هنگام صحبت در مورد دوزهای ذکر شده در بالا ، این واقعیت که قطره چک ها دارای ویژگی پروژستوژنیک است نادیده گرفته می شود. اما کار قوس هیپوفیز قطعاً متوقف می شود و بدون درمان ترمیمی مناسب ، می توانید سطح طبیعی هورمون مردانه را برای مدت طولانی از دست بدهید. بیایید به اثرات اصلی دارو نیز توجه کنیم:
- پرخاشگری به مرزهای شدید می رسد.
- بلافاصله پس از خوردن ، افزایش شدید آدرنالین مشاهده می شود.
- ویژگی های قدرت افزایش می یابد.
- خستگی برطرف می شود.
- انگیزه ورزشکار افزایش می یابد.
قوانین مصرف میبولرون
قبلاً اشاره کردیم که دوره های طولانی مدت میبولرون در بدنسازی می تواند آسیب جدی به بدن وارد کند. راه حل بهینه استفاده یکبار مصرف از این دارو است. توصیه می شود این آندروژن قوی و آنابولیک را نیم ساعت یا 40 دقیقه قبل از شروع تمرین مصرف کنید. این به شما این امکان را می دهد که آدرنالین را در جریان خون آزاد کنید و در نتیجه ویژگی های تهاجمی و قدرت را افزایش دهید.
به نظر ما ، استفاده از میبولرون در بدنسازی توجیه پذیر نیست. بهتر است از استروئیدهایی استفاده کنید که نتایج خوبی به همراه داشته باشند و ایمن تر باشند. هنرهای رزمی موضوع دیگری است ، جایی که پرخاشگری بالا می تواند به یک مبارز برای پیروزی کمک کند. هنگام استفاده از دوز روزانه بیش از 0.5 میلی گرم ، طول دوره باید به دو هفته محدود شود. با این حال ، حتی در این مورد ، خطرات ایجاد بیماری هایی با طبیعت جسمانی بسیار زیاد است.
هیچ توصیه دقیقی برای مصرف دارو در ورزش وجود ندارد و ورزشکار باید آنها را به صورت جداگانه انتخاب کند. به یاد داشته باشید که چرخه های طولانی چکاپ می تواند سیستم غدد درون ریز و هورمونی را به شدت تخلیه کند. اگر تصمیم گرفته شد از میبولرون در ترکیب با داروهای دیگر استفاده شود ، دوباره توصیه های یکسانی وجود ندارد. شما باید رباط ها را انتخاب کنید تا بتوانید حالت روانی را با توانایی های فیزیکی واقعی متعادل کنید. در غیر این صورت ، خطر آسیب به طور چشمگیری افزایش می یابد.
عوارض جانبی میبولرون
این نه تنها یکی از قوی ترین آندروژن های ایجاد شده تا به امروز است ، بلکه یک داروی بسیار سمی است. وجود فعالیت پروژسترون نشان دهنده احتمال ایجاد ژنیکوماستی وابسته به پرولاکتین است. این تنها با استفاده صحیح از دارو قابل پیشگیری است. علاوه بر انتخاب صحیح دوزها و طول دوره ، ما همچنین در مورد نیاز به استفاده از کابرگولین صحبت می کنیم.
این واقعیت که دارو آلکیله شده است نشان دهنده خطر جدی برای کبد است.علاوه بر این ، سمیت کبدی قطره چک به طور قابل توجهی برتر از همه استروئیدهای قرص مدرن است. شکی نیست که ورزشکاران باید این دارو را فراموش کنند. در واقع ، در ورزشهای آماتور ، میبولرون نیز کاملاً غیر ضروری است.
در ورزشکارانی که به طور طبیعی سطح پرخاشگری بالایی دارند ، استفاده از دارو می تواند وضعیت را به طور قابل توجهی تشدید کند. تأثیر چکاپ روی بدن ورزشکاران مختلف می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. ما همچنین توجه داشته باشیم که ترکیب Mibolerone با استروئیدهای قرص بسیار مأیوس کننده است.
خطرناک ترین داروها در بدنسازی
امروز به موضوع استفاده از میبولرون در بدنسازی پرداختیم. این دارو را بدون شک می توان یکی از خطرناک ترین ها دانست. در ادامه موضوع سلامت ورزشکاران ، ارزش صحبت در مورد خطرناک ترین داروها را دارد. انصافاً ، ما توجه می کنیم که برخی از داروهایی که در زیر مورد بحث قرار می گیرد در صورت استفاده صحیح به بدن آسیب نمی رساند.
دینیتروفنول (DNP)
این یکی از قوی ترین و به گفته برخی ورزشکاران ، چربی سوز است. دینیتروفنول برای استفاده در صنایع مختلف ایجاد شده است. در طول جنگ جهانی دوم ، این ماده حتی برای ایجاد مواد منفجره استفاده شد. دانشمندان مدتهاست متوجه شده اند که پس از تماس با دینیتروفنول ، فرد به سرعت وزن خود را کاهش می دهد و درجه حرارت به شدت افزایش می یابد.
توجه داشته باشید که خطر این دارو برای بدن انسان امروزه به طور ضعیفی مورد مطالعه قرار گرفته است ، اما موارد زیادی از مرگ به دلیل خطای این دارو وجود دارد. این ماده می تواند کار ATP ، منبع اصلی انرژی را مهار کند. به یاد بیاورید که آدنوزین فسفات برای سنتز مولکول های ATP استفاده می شود و DNP می تواند این فرایند را مسدود کند. در حقیقت ، این کندی شدید و قابل توجه متابولیسم اساسی است که عامل مرگ است.
انسولین
بدنسازان حرفه ای در سال های اخیر به طور فعال از این آنابولیک قوی استفاده کرده اند. اغلب با هورمون رشد ترکیب می شود. انسولین به سرعت تبدیل گلوکز به گلیکوژن کمک می کند. همچنین لازم است در مورد عملکردهای انتقال ماده به خاطر داشته باشید.
علاوه بر این ، ورزشکاران از توانایی آن در تسریع سنتز بسیاری از هورمونها ، به عنوان مثال ، لوتئینیزه کننده ، تحریک کننده فولیکول ، فاکتور رشد شبه انسولینی و غیره قدردانی می کنند. دو ماده اولیه ذکر شده توسط بدن برای تنظیم سنتز هورمون مردانه مورد استفاده قرار می گیرد. شکی نیست که این یک وسیله م effectiveثر برای بهبود عملکرد ورزشی است ، اما برای سلامتی نیز بسیار خطرناک است.
هالوتستین
مانند میبولرون ، هالوتستین (فلوکسی استرون) دارای خواص آنابولیک و آندروژنی قوی است. با این حال ، این دارو نمی تواند معطر شود. هالوتستین بیشتر آندروژنیک است تا آنابولیک. این امر باعث محبوبیت این دارو در ورزش هایی مانند وزنه برداری و وزنه برداری می شود. این دارو بیشترین خطر را برای کبد به همراه دارد.
EPO
این یک "مهمان" نسبتاً نادر در بدنسازی است ، اما برخی ورزشکاران به صورت دوره ای از آن استفاده می کنند. این دارو بیشترین محبوبیت را در رشته های چرخه ای دارد ، زیرا می تواند استقامت را با افزایش گلبول های قرمز در خون افزایش دهد.
اکسی متولون
حضور اکسی در این لیست را می توان نمادین دانست. این استروئید به طور فعال توسط بدنسازان و به ویژه متخصصان استفاده می شود. کلمات زیادی در مورد خطرات اکسی متولون گفته شده است ، اما همه این اظهارات دارای شواهد هستند. سازندگان به طور فعال از هیدروکسی برای افزایش توده عضلانی استفاده می کنند. لازم به یادآوری است که در چرخه استروئیدها ، افزایش شدید هورمون های زنانه ممکن است ، که منجر به ایجاد عوارض جانبی مربوطه می شود. مانند همه AAS های قرص ، اکسی متولون می تواند خطری برای کبد ایجاد کند ، اما شاخص سمیت کبدی آن در مقایسه با فلوکسی متولون یا همان میبولرون قابل مقایسه نیست.
