شرح کلی سگ ، اجداد ماستیف کوبا ، ظاهر و استفاده آنها در کوبا ، توسعه نژاد و دلایل ناپدید شدن آن. سگ بزرگ کوبایی یا Dogo cubano یک سگ شبیه ماستیف است که از کوبا سرچشمه گرفته است. این نژاد از نوادگان سگهای جنگی اسپانیایی بود که با ماستیف ها و سگهای شکاری انگلیسی همپوشانی داشت. این حیوان چندین هدف داشت: محافظت از دام ، تعقیب برده های فراری و مبارزه با برادران در حلقه. این گونه به دلیل لغو برده داری در سرزمین خود منقرض شد.
ارتفاع در پژمردگی سگ کوبا بین پارامترهای Old English Bulldog و English Mastiff بود. سگ فوق العاده سنگین (بیش از 136 کیلوگرم) ، عظیم ، عضلانی و قدرتمند در نظر گرفته شد. اندام سگ ضخیم و راست بود. دم در برخی از افراد باریک و بلند بود ، در حالی که در برخی دیگر کوتاه با منحنی مشخص بود. سر نسبتاً مربع شکل است و پوزه طول متوسط ، پهن و چروکیده دارد. گوشها نزدیک سر بود. این سگ ها موهای کوتاه و رنگ متفاوتی داشتند ، اما شایع ترین آنها قهوه ای زنگ زده بود.
اجداد دانمارکی بزرگ
Dogo cubano عضو گروه بزرگی بود که به Mastiffs ، Molossians ، Great Danes یا Alans معروف بودند. این قدیمی ترین خانواده سگهای اهلی است که دارای منشأ بحث برانگیز است. برخی ادعا می کنند که ریشه آنها به سگهای جنگی باستانی مصر و بین النهرین باز می گردد ، که بعداً با کمک بازرگانان فنیقی و یونانی در دریای مدیترانه گسترش یافت.
محبوب ترین نسخه اجداد دانمارکی بزرگ کوبا این است که آنها از فرزندان مولوسوس ، سگ جنگی وحشتناک ارتش یونان و روم هستند. برخی دیگر معتقدند که آنها از ماستیف تبتی سرچشمه گرفته اند و توسط امپراتوری روم به اروپا معرفی شده اند. بسیاری از محققان می گویند که اجداد مستقیم آنها pug naces britanniae هستند - سگهای جنگی عظیم سلتهای پیش از روم بریتانیای کبیر ، که به طور سنتی با ماستیف های انگلیسی در ارتباط بودند. همچنین اغلب استدلال می شود که دومی در واقع از آلان - سگهای قبیله آلان از کوههای قفقاز - برخاسته اند.
با ظاهر شدن در اروپای غربی ، ماستیف ها به ویژه در انگلستان و اسپانیا گسترده شدند. هر دو کشور آنها را به عنوان سگ جنگی ، نگهدارنده اموال و شرکت کنندگان در ورزش های خونین پرورش داده و از آنها استفاده کردند. در اسپانیا ، حداقل دو نوع بزرگ از این سگها وجود داشت ، ماستین و آلانو. ماستینو بزرگتر و کندتر بود. این نژاد اغلب به عنوان نگهبان دام و اموال ، بلکه برای اهداف نظامی نیز مورد استفاده قرار می گرفت. آلانو - کوچکتر ، سریعتر و تهاجمی تر ، عمدتا برای گرفتن طعمه ، به عنوان شرکت کننده در دعوای سگ ، مورد استفاده قرار می گرفت ، اما او همچنین یک جانور وحشتناک جنگ بود.
هر دوی این نژادها ، نیاکان بزرگ دانمارکی ، حتی قبل از دوران روم ، و شاید حتی قبل از آن ، در قلمرو اسپانیا حضور داشتند. در سال 711 ، بیشتر پادشاهی ویسیگوت اسپانیا توسط مورهای اسلامی از شمال آفریقا فتح شد و چندین گروه مقاومت در شمال غربی و پیرنه به جا گذاشت. مدت کوتاهی پس از آن ، تعداد کمی از پادشاهی های مسیحی به رهبری آستوریاس Reconquista ، مجموعه ای از جنگ های صلیبی با هدف آزادسازی شبه جزیره ایبری از دست مسلمانان را آغاز کردند.
در دوران Reconquista ، پادشاهی های مسیحی از ماستینو ، آلانو و گالگوس اسپانول (تازی اسپانیایی) استفاده زیادی کردند. این نژادها حتی قبل از استفاده گسترده از پودر توپ ، جنگنده های بسیار موثری بودند. آنها به سربازان پیاده حمله کردند و به دلیل حیوانات بسیار شجاع و وحشی شهرت یافتند. این مبارزه بیش از 700 سال به طول انجامید و در 2 ژانویه 1492 ، هنگامی که آخرین سنگر اسلامی پادشاهی ، گرانادا ، تسلیم شد ، پایان یافت.این بدان معناست که سگ های جنگی محلی ، اجداد دانمارکی بزرگ ، هنگام آغاز اولین مأموریت ها برای کشف جهان جدید هنوز بسیار تهاجمی بودند.
منشا و کاربرد اجداد dogo cubano در کوبا
در حالی که اسپانیایی ها مشغول مبارزه با جنگهای مداوم Reconquista بودند ، جنگهای صلیبی دیگری در بقیه اروپای غربی ، یعنی خاورمیانه در حال وقوع بود. اشراف اروپایی ساکن در سرزمین مقدس ابتدا با کالاهای آسیایی مانند ادویه جات و ابریشم آشنا شدند. اشتهای آنها برای چنین تجملاتی هنگام بازگشت به سرزمین مادری حداقل کم نشد ، که منجر به شکوفایی صنعت تجارت شد.
تاجران پرتغالی و اسپانیایی شروع به قایقرانی در امتداد سواحل آفریقا و سفر به اقیانوس اطلس کردند و سعی کردند مسیرهای جدیدی را به سمت شرق باز کنند. آنها همیشه سگ های جنگجو را با خود می بردند ، اجداد ماستیف کوبا. یکی از این کاشفان تاجر جنوایی کریستف کلمب بود. کلمب پس از یک سری تلاش های ناموفق برای تأمین بودجه برای اعزامش ، فردیناند و ایزابلا ، اولین فرمانروای اسپانیا متحد را متقاعد کرد که سه کشتی به او ارائه دهند. مانند هر فرد تحصیلکرده آن زمان ، کریستوفر می دانست که کره زمین گرد است و قصد دارد به شرق دور برسد و به سمت غرب حرکت کند.
اگرچه کلمب با این باور که به اندونزی رسیده است درگذشت ، اما اولین اروپایی بود که دریای کارائیب را کشف کرد و در اولین سفر خود به دنیای جدید کوبا را کشف کرد و در اکتبر 1492 به جزیره رسید - کمتر از یک سال پس از اخراج آخرین مورها از ایبریا. سربازان و مهاجران اسپانیایی با اعتقاد به اینکه این منطقه از نظر طلا غنی است ، همراه با سگهای خود ، اجداد دانمارکی بزرگ ، بر آن غلبه کردند. جمعیت بومی کشور بسیار زیاد بود - برآورد دقیق از صدها هزار تا میلیون ها متغیر است.
بومیان محلی از تکنیک های عصر حجر استفاده می کردند که با پیشرفته ترین فن آوری های اسپانیایی آن زمان مطابقت نداشت. اسپانیایی ها بیش از 700 سال در جنگ بودند ، همچنین ماستینو و آلانو را با خود به کوبا آوردند ، جایی که چنین سگ هایی حتی مخرب تر بودند. سگهای وحشی جنگی اسپانیا ، پیشگامان بزرگ دانمارکی ، برای نبرد با رزمندگان مجهز به اسب و سلاح های تیغه فولادی پرورش داده شدند.
بومیان کوبا هیچ یک از این نژادها را نداشتند ، بنابراین تقریباً در برابر این جانوران وحشی ، که مزیت روانی اسپانیایی ها بودند ، درمانده بودند. بومیان قبلاً هرگز با سگ های جنگی یا گونه های دیگر بزرگتر از سگ پاریا آشنا نشده بودند. خود کلمب اولین بار در سال 1492 در جزیره جامائیکا در دریای کارائیب طعمه سگ "دستور" داد. سگ بزرگ توانست به تنهایی دهها نفر از مردم محلی را بکشد بدون اینکه به خود آسیب جدی برساند. اسپانیایی ها به دلیل رفتارهای بی رحمانه با بومیان شهرت زیادی به دست آورده اند ، به ویژه هنگامی که صحبت از سگ آنها می شود. آنها نه تنها از حیوانات خانگی خود ، اجداد دانمارکی بزرگ کوبا ، علیه مخالفان مسلح مقاومت استفاده کردند ، بلکه سگ هایی را نیز بر روی غیرنظامیان غیر مسلح سوار کردند. گزارش های زیادی از وحشی بودن این حیوانات وجود دارد. روحانی مشهور و وکیل محلی ، بارتولمه د لاس کاساس ، در سال 1495 در Hispaniola حضور داشت ، هنگامی که اولین نبرد بین اسپانیایی ها و بومیان کارائیب رخ داد.
اسپانیایی ها 20 سگ را رها کردند که قربانیان آنها را با بیرون کشیدن حلق و سوزاندن بدن آنها کشتند. چنین سگهایی به شدت شرور آموزش داده شدند و طبق شایعات ، آزار و اذیت شخصی فقط باعث افزایش خونخواهی آنها شد. بارتولیم استدلال کرد که بازارهایی وجود دارد که اسپانیایی ها به سگهای خود ، اجداد ماستیف کوبا ، اجساد انسان را به صورت قطعه ای تغذیه می کنند ، اما به احتمال زیاد این داستان توسط او اغراق شده است.
پس از تسلط کامل کوبا ، اکثر بومیان برده شدند. کسانی که برای ادامه مقاومت به جنگل فرار کردند ، با سگ شکار شدند ، تا شکار جان خود را از دست دادند.اگر اسپانیایی ها مشکوک بودند که روستاییان از آنها حمایت می کنند ، آنها به عنوان مجازات با کمک سگ های خود کشته می شوند.
پس از توقف مقاومت فعال ، اسپانیایی ها به استفاده از ماستینوس و آلانوس خود ادامه دادند. هر خانواده باید قسمتی از طلا و محصول خود را بدهد. اگر مردم نتوانستند پرداخت کنند ، پس از آن اقدامات تلافی جویانه دنبال شد. گاهی اوقات به سگ ها دستور داده می شد تا بومیان بی گناه را تعقیب کرده و به آنها حمله کنند ، زیرا معتقد بودند این کار به حفظ غریزه قاتل آنها کمک می کند. اجداد دانمارکی بزرگ افرادی را که متهم به جنایت علیه خدا و کلیسای کاتولیک بودند ، ردیابی کردند.
جالب اینجاست که همان سگهایی که بومیان را به طرز وحشیانه ای کشتند معمولاً با صاحبان اسپانیایی خود دوستی و محبت نشان دادند. بسیاری از اسپانیایی ها به این باور رسیدند که این افراد عبارتند از: "perros sabios" ، که به معنی "سگهای آموخته" است. گفته می شود آنها تفاوت بین اسپانیایی و بومی ، مسیحی و بت پرست را به وضوح می دانند. گفته می شود که برخی از اجداد دانمارکی بزرگ حتی مسیحی با فضیلت را از گناهکار متمایز کرده اند.
در نهایت ، اکثر مردم بومی کوبا به مسیحیت گرویدند و برده شدند. بسیاری از برده ها که نمی خواستند این وضعیت را تحمل کنند ، به طور طبیعی فرار کردند. بعدها آنها به Cimarrons معروف شدند ، که در جنگل های کوبا جوامع مسلح مستقل تشکیل دادند. این افراد به شهرک های اسپانیایی حمله کردند ، دام ها را کشتند و محصولات زراعی را برای تغذیه خود سرقت کردند.
اسپانیایی ها به کمک ماستینو و آلانو خود ، نیاکان بزرگ دانمارکی کوبا ، کمک کردند. آنها برده های فردی را ردیابی و شکار کردند و همچنین با سیمرون ها جنگیدند. این سگ ها در اسپانیا برای محافظت از گاو و سایر دام ها در برابر خرس و گرگ استفاده می شوند ، همچنین از حملات برده جلوگیری می کند.
توسعه دانمارک بزرگ
به دلیل بیماری های ایجاد شده ، جمعیت بومی کوبا به شدت کاهش یافت. استعمارگران اسپانیایی در جستجوی برده های جدید برای کار در مزارع ، آفریقایی های برده را از شرق آفریقا آوردند و مسلمانان را در شمال آفریقا اسیر کردند. اگرچه افراد اسیر کشور را به خوبی نمی شناسند ، اما در تلاش برای یافتن آزادی فرار کردند و صف سیمرون ها را پر کردند.
سگهای بیشتری طول کشید تا آنها را بگیرند. با توجه به حمل و نقل پرهزینه حیوانات بزرگ از طریق اقیانوس اطلس و این واقعیت که بسیاری از افراد در راه جان خود را از دست دادند ، تعداد زیادی از نیش های اسپانیایی وارد کوبا شدند. در صورت لزوم ، نژادهای وارد شده در جزیره بین یکدیگر جابجا می شوند. بنابراین ، تفاوت بین آلانو و ماستینو به تدریج شروع به از بین رفتن کرد. به نظر می رسد که نمونه های جداگانه را می توان یک گونه یا گونه دیگر در نظر گرفت ، اما آنها به هیچ وجه اصیل نبودند.
عبور از بین آلانو و ماستینو باعث ایجاد نژاد دانمارکی بزرگ کوبا شد ، که از نظر اندازه متوسط بود ، اما از وحشیگری و تجاوز هر دو اجدادش حمایت می کرد. با گذشت زمان ، توانایی سگ ها برای ردیابی سیمرونز اهمیت بیشتری پیدا کرد. بنابراین ، پلیس به دلیل بینی تیز و توانایی در دنبال کردن مسیر به کوبا آورده شد. این سگها برای افزایش حس بویایی و ردیابی غرایز با دوگو کوبانو روی هم رفتند. در نتیجه ، این گونه دارای پوزه بلندتری نسبت به اکثر ماستیف ها و گوش های کشیده تر شد.
اختلاف نظر قابل توجهی در مورد انواع سگهای شکاری برای پرورش وجود دارد. منابع انگلیسی معمولاً بیان می کنند که خونریزی نژاد اصلی مورد استفاده است. با این حال ، هیچ سابقه ای در مورد واردات این گونه سگ ها وجود ندارد. کارشناسان دیگر به سگ شکاری اسپانیایی متمایل شده اند ، و در حقیقت ، این احتمال بسیار بیشتر است.
سرنوشت بیشتر این سگهای وارداتی مشخص نیست. اگرچه تقریباً همه متخصصان در مورد عبور مکرر خود از دانمارک های بزرگ صحبت می کنند. بسیاری نیز ادعا می کنند که حداقل برخی از آنها اصیل بوده اند. گفته می شود که این سگهای شکاری در زبان انگلیسی به عنوان "bloodbound کوبا" معروف شدند. برخی از کارشناسان آنها را نژادی منحصر به فرد می دانند که تقریباً همزمان با Dogo Cubano منقرض شده است.
به نظر می رسد منابع دیگر نشان می دهند که همه سگهای شکاری با این انواع سگها راه را رد کرده اند. نتیجه می گیرد که اصطلاح "Bloodbound کوبا" فقط راهی برای توصیف دانمارکی بزرگ کوبا با بارزترین ویژگی های خارجی یا نام دیگری برای کل نژاد است.
انگلیسی ها حضور خود را در دریای کارائیب بسیار دیرتر از فاتحان اسپانیایی نشان دادند. تجار و بازرگانان انگلیسی به طور مرتب از کوبا دیدن می کردند ، جایی که برای اولین بار دوگو کوبانو را دیدند ، به نام ماستیف کوبا. وحشی بودن این سگها تأثیر زیادی بر این افراد گذاشت. این نژاد به طور منظم در کتابهای انگلیسی زبان در مورد گونه های سگ ظاهر می شود.
ماستیف کوبا در آثار نویسندگان مشهور ، متخصصان سگ استون هنج و جورج وود ، و همچنین در چندین دانشنامه ذکر شده است. در مقطعی ، اشراف کوبا ماستیف های انگلیسی را برای عبور از دوگو کوبانو وارد کردند. مشخص نیست که در چه دوره ای این اتفاق افتاده است ، اما برخی منابع ادعا می کنند که در زمان پادشاهی فیلیپ دوم ، بین 1556 تا 1598.
مرد دانمارکی گرایش فوق العاده تهاجمی از خود نشان داد و مردم کوبا شروع به پرورش این نژاد کردند تا در نبردهای خونین سگ شرکت کنند. مشخص نیست که چنین رویدادهایی چقدر محبوب بودند ، اما مطمئناً تقاضای آنها کمتر از مبارزه خروس بود. در روند اجرای آنها ، مرگ مکرر سگها این نمایش را تکمیل کرد. دوگو کوبانو در رینگ کشته شد ، در مبارزه با گاوها ، مانند آلاندو یا بولداگ قدیمی انگلیسی.
آرواره های پهن ماستیف ها ، دانمارکی بزرگ را برای مبارزه با گاوها ایده آل کرده است ، زیرا به اندازه کافی وسیع سگ را برای گرفتن گوشت حیوان در اختیار سگ قرار داده است. این واقعیت که دوگو کوبانو به طور قابل توجهی پایین تر از ماستینو بود ، مرکز ثقل آن را پایین آورد ، که به نوبه خود به طور موثر با قدرت حیوان خشمگین خنثی شد.
تاریخ و دلایل ناپدید شدن ماستیف کوبا
برده داری در کوبا بسیار بیشتر از سایر نقاط جهان دوام آورد. تنها در سال 1880 ، قانون کوبا اولین پیش نویس مبارزه با برده داری را تصویب کرد ، و در سال 1886 آخرین روابط برده داری سرانجام حذف شد. تا آن زمان ، اکثر جمعیت جزیره در موقعیت برده بودند.
تا زمانی که دوران برده داری به پایان نرسید ، در کوبا نیاز به ردیابی و همچنین بردن برده های فراری وجود داشت. بنابراین ، دانمارک بزرگ با "کار" ارائه شد. با این حال ، با ظهور تغییر ، نیاز به نگهداری از این سگ ها پایان یافت. در قلمرو کوبا جمعیت حیوانات زیادی وجود ندارد که دوگو کوبانو بتواند شکار کند. این گونه آنقدر نسبت به انسان تهاجمی بود که نگه داشتن آن به عنوان همراه دشوار بود. تغییرات اجتماعی که منجر به جنبش آزادی کوبا شد ادامه یافت و ورزشهای خونین از محبوبیت قابل توجهی برخوردار شد. نبرد سگ و گاو نر کمتر و کمتر اتفاق می افتد و در نهایت به طور کامل ناپدید می شود.
در دهه 1890 ، دانمارکی بزرگ کوبا هدف قبلی خود را از دست داده بود. نگهداری از چنین حیواناتی به ویژه در جزیره ای که از فقر گسترده رنج می برد بسیار گران بود. پرورش نژاد تقریباً تا سال 1900 متوقف شد و آخرین افراد باقی مانده به زودی منقرض شدند. اگر Bloodhound کوبا نژادی جداگانه یا گونه دیگری از dogo cubano بود ، در همان زمان و به دلایل یکسان ناپدید شد.
اگرچه جنگ سگها به اندازه جنگ خروس ها محبوب نبود ، اما در پشت صحنه در بخشهایی از کوبا ادامه داشت. نژادهای سگ کوچکتر مانند بول تریر و پیت بول تریر آمریکایی ترجیح داده می شوند. این احتمال وجود دارد که آنها خون آخرین دانمارکی های بزرگ باقی مانده را به خط حیوانات جنگی خود اضافه کرده باشند. اگر چنین است ، برخی از دوگو کوبانو هنوز ممکن است در جایی در کوبا زندگی کنند ، البته در حالت بسیار رقیق شده.
