ویژگی های گیاه تیتونیا ، توصیه هایی برای کاشت و مراقبت در زمین باز ، قوانین پرورش ، بیماری ها و آفات در حین کشت ، یادداشت ها و برنامه های جالب ، گونه ها و گونه ها.
تیتونیا از نظر گیاه شناسی به خانواده Asteraceae طبقه بندی می شود ، که گاهی اوقات به عنوان Compositae نیز نامیده می شود. این یک انجمن نسبتاً مهم از نمایندگان فلور است که شامل گیاهان دو لپه ای است ، یعنی آنهایی که در جنین آنها یک جفت لپه وجود دارد که در مقابل یکدیگر قرار گرفته است. جنس تیتونیوم دارای یازده گونه است. منطقه توزیع طبیعی در مکزیک است ، اما یک گونه در جنوب غربی ایالات متحده و چند گونه در آمریکای مرکزی گسترش یافته است. دو گونه از این قبیل ، Tithonia diversifolia و Tithonia rotundifolia ، به طور گسترده کشت می شوند و از علف های هرز در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان فرار کرده اند.
| نام خانوادگی | Astral یا Compositae |
| زمان پوشش گیاهی | چند ساله یا سالانه |
| فرم پوشش گیاهی | علفی یا نیمه درختچه ای |
| روشهای تولید مثل | دانه |
| دوره پیوند زمین باز | در ماه ژوئن |
| قوانین فرود | کمتر از 0.5 متر و بیشتر از یکدیگر |
| آماده سازی | شل ، مغذی ، دارای زهکشی خوب |
| مقادیر اسیدیته خاک ، pH | 6 ، 5-7 (خنثی) |
| درجه روشنایی | مکانی باز و آفتابی |
| پارامترهای رطوبت | آبیاری متوسط |
| قوانین مراقبت ویژه | کودهای لازم در خاک ضعیف و توده ای از ساقه ها مورد نیاز است |
| گزینه های ارتفاع | تا 1 ، 5-2 متر |
| دوره گلدهی | از اواخر ژوئیه تا پاییز |
| نوع گل آذین یا گل | گل آذین سبد |
| رنگ گلها | زرد ، نارنجی یا قرمز |
| نوع میوه | آچنه با یک تار |
| زمان رسیدن میوه | در پایان تابستان یا در سپتامبر |
| دوره تزئینی | تابستان-پاییز |
| کاربرد در طراحی منظر | برای کاشت روی تخت گل و تخت گل ، برای ایجاد پرچین یا طاق ، برای برش |
| منطقه USDA | 5 و بالاتر |
ریشه های نام آن ، گیاه ، به احتمال زیاد ، به نام حاکم تروا - تیتون ، که مورد علاقه Eos ، الهه سحرگاه صبح است ، باز می گردد. از آنجا که این گیاه در سرزمین مکزیک در طبیعت رشد می کند ، مردم آن را "آفتابگردان مکزیکی" می نامند.
تیتونیا به گیاهان چند ساله و یکساله با پوشش گیاهی علفی یا نیمه درختچه ای تقسیم می شود ، برخی از گونه ها مانند Tithonia koelzii یک درخت کوچک هستند. در عرض جغرافیایی ما ، یک آفتابگردان مکزیکی به شکل یکساله رشد می کند. ساقه های این نمایندگان فلور با انشعاب ، اغلب در خط پایه مشخص می شود. ارتفاع چنین بوته هایی می تواند به 1.5-2 متر برسد ، در حالی که قطر آن تقریباً یکسان است (حدود 1.5 متر). تعداد زیادی شاخه در تیتونیا تشکیل می شود و از طریق آنها تاجی با خطوط کروی یا هرمی شکل می گیرد. اگرچه ساقه ها دارای پارامترهای قابل توجهی از نظر ارتفاع هستند ، اما آنها با استحکام و چگالی خود متمایز می شوند ، نیازی به گارتر ندارند ، بنابراین از وزش باد نمی ترسند.
صفحات برگ روی ساقه ها به ترتیب بعدی مرتب شده و با دمبرگ ها به آنها متصل می شوند. شاخ و برگ جامد است یا به سه لوب تقسیم می شود. رنگ توده برگریز رنگ سبز غنی است. صفحات برگ تیتونیا طرح های بیضی شکل یا بیضی شکل دارند. راس نوک تیز است و در قاعده اغلب یک خط قلب شکل وجود دارد. تعداد زیادی برگ وجود دارد که ساقه های گیاه عملاً در زیر آنها پنهان شده است.قسمت فوقانی برگها کرکی و صاف است و در پشت آن بلوغ وجود دارد.
در طول گلدهی ، که در تیتونیا از اواسط تابستان شروع می شود و می تواند تا روزهای پاییز ادامه یابد (اغلب تا سرما) ، گل آذین در بالای شاخه ها شکل می گیرد ، شکل آنها مطابق با همه نمایندگان خانواده Astrov است. بنابراین گل آذین با سبدهای بزرگی نشان داده می شود که در آن تعدادی گل نی (حاشیه ای) با اندازه های نسبتاً بزرگ در امتداد لبه وجود دارد و تعداد زیادی گل کوچک لوله ای (مرکزی) روی دیسک گل قرار دارد. با افشای کامل ، قطر گل آذین 5-8 سانتی متر اندازه گیری می شود.
جالب هست
اگرچه مردم نام "آفتابگردان مکزیکی" را دارند ، اما تیتونیا با این نماینده گل تنها با ساختار گل آذین ، که بیشتر با گلبرگها ، یادآور گلهای گلدار است ، متحد شده است.
رنگ گلهای نی در گل آذین همیشه بسیار روشن است و رنگ زرد ، نارنجی یا حتی مایل به قرمز به خود می گیرد. گلهای لوله ای در قسمت مرکزی فقط کمی (فقط چند تن) سبک تر از گلهای نی هستند ، به همین دلیل کل گل آذین رنگ اشباع بیشتری دارد. ساقه های گلدار کشیده ، قوی و مداوم هستند ، اغلب بالای توده برگریز قرار دارند ، آنها با رنگ سبز و سطح صاف برهنه در تیتونیا مشخص می شوند.
مشخصه بارز جنس پدیکل است که فیستولوز است (یعنی توخالی و در حال گسترش به سمت راس). هنگام گلدهی بر مزارع گل آفتابگردان مکزیکی ، عطر سبک دلپذیری با نت شیرین به گوش می رسد. پس از گرده افشانی سبدهای گل آذین ، میوه ها ، که توسط achenes با تاج نشان داده شده است ، رسیده می شوند. میوه ها از اواخر تابستان شروع به بلوغ می کنند.
رشد تیتونیا کار سختی نیست و حتی یک باغبان بی تجربه نیز می تواند با آن کنار بیاید. از آنجا که در مناطق ما گیاه برای ماه های زمستان به طور کامل می میرد ، اما در اصل یک گیاه چند ساله است ، پس از پیوند یک آفتابگردان مکزیکی در یک گلدان گل و قرار دادن آن در یک اتاق گرم ، می توانید چنین نماینده ای از گیاه را رشد دهید. بیش از یک فصل
توصیه هایی برای کاشت و مراقبت از تیتونیا در زمین باز
- محل فرود توصیه می شود آفتابگردان مکزیکی را باز کنید و از همه طرف به خوبی توسط اشعه خورشید روشن شود. این کلید گلدهی سرسبز و رشد عالی بوته خواهد بود. شما نباید تیتونیا را در دشتها ، جایی که رطوبت ناشی از بارندگی یا نزدیکی آبهای زیرزمینی وجود دارد ، قرار دهید ، زیرا چنین "همسایگی" می تواند ظاهر بیماریهای پوسیدگی را تحریک کند. از آنجا که گیاه گرما دوست است ، ارزش محافظت از آن در برابر باد و باد سرد را دارد ؛ برای این منظور ، چنین گیاهانی در کنار نرده ها یا ساختمانهای باغ کاشته می شوند. در صورتی که مکان باد باشد یا تابستان سرد و بارانی شود ، این بلافاصله بر تیتراژ تأثیر می گذارد. رشد آن کند می شود و جوانه های کمی ایجاد می شود ، اما ، حتی در زمان باز شدن ، مدت زمان گلدهی بسیار کاهش می یابد.
- خاک برای تیتونیا انتخاب مواد مغذی ، شل و با کیفیت بسیار مهم است. این کلید توسعه بعدی توده برگریز و گلدهی طولانی و سرسبز خواهد بود. بهتر است از خاک سنگین استفاده نکنید ، زیرا رکود رطوبت در آن منجر به شروع فرآیندهای پوسیدگی می شود. اگر بستر غذا بخورد ، تعداد زیادی جوانه روی بوته باز نمی شود. برای بهبود ویژگی های مخلوط خاک ، در حالت اول ، بهتر است ماسه رودخانه (برای شل شدن) ، در دوم - هوموس یا کمپوست (برای ارزش غذایی) اضافه کنید.
- کاشت تیتونیا در زمین باز باید زودتر از آخرین روزهای ماه مه انجام شود تا از گیاهان در برابر یخبندان احتمالی محافظت شود. از آنجا که بوته های بالغ آفتابگردان مکزیکی با شکوه خود متمایز می شوند ، توصیه می شود حداقل بین 50-60 سانتی متر یا کمی بیشتر بین نهال ها بگذارید. قبل از کاشت نهال Tithonia ، خاک با افزودن کمپوست یا دوز استاندارد کود معدنی کامل (به عنوان مثال ، Kemiri-Universal) با مواد مغذی غنی می شود.خاک باید دوبار کنده شود و با چنگک پف کند. متناسب با کلوخ خاکی که سیستم ریشه گیاهچه تیتونیا را احاطه کرده است ، باید سوراخی ایجاد شود. در پایین ، به طوری که ریشه های گیاه در آینده غرقاب نشوند ، توصیه می شود که یک لایه از مواد زهکشی (ماسه رودخانه یا خاک رس ریز منبسط شده) بگذارید. نهال باید در سوراخ نصب شود تا یقه ریشه آن در یک سطح باشد. پس از کاشت نهال آفتابگردان مکزیکی ، لازم است کمی خاک را فشار داده و به مقدار زیاد آبیاری کنید.
- آبیاری هنگام مراقبت از تیتونیا ، منظم اما متوسط لازم است. این امر برای حمایت از شاخ و برگ سرسبز ضروری است تا ساقه ها به حداکثر ارتفاع خود برسند. همچنین ارزش دارد که خاک را بسته به آب و هوا مرطوب کنید ، در روزهای بارانی - آبیاری کاهش می یابد. در هوای خشک و گرم ، کاشت آفتابگردان مکزیکی هر هفته آبیاری می شود ، در حالی که سعی می شود بستر را به خوبی و عمیق مرطوب کنید. برای جلوگیری از تبخیر سریع رطوبت ، توصیه می شود خاک زیر بوته را مالچ کنید. برای این منظور از کمپوست ، ذغال سنگ نارس یا هوموس به عنوان مالچ استفاده می شود. این لایه مالچ باید حداقل 5-7 سانتی متر باشد.
- کودها هنگام رشد ، تیتونیا استفاده نمی شود ، زیرا کاشت نیاز به استفاده از یک بستر بارور دارد. اگر مخلوط خاک به اشتباه انتخاب شده است یا مخلوط خاک کمیاب شده است ، در طول فصل رشد لازم است سه کود اضافی انجام شود. اولین مورد 30 روز پس از کاشت در زمین باز (می توانید از کمپوست ، نیترات آمونیوم ، هوموس یا مجموعه کامل معدنی Kemiru-Universal استفاده کنید) ، که به رشد توده برگریز کمک می کند. دوم - در مرحله جوانه زدن تیتونیا ، آنها چیزی مانند FloraBloom را از GHE ، Bona Forte معرفی می کنند یا از خاکستر چوب استفاده می کنند. سوم - برای شکوه و جلال گلدهی در ابتدا ، توصیه می شود از مالین ، زیرکون یا آگریکولا استفاده کنید. در صورت تجاوز بیشتر از مقدار کود ، مقدار زیادی توده سبز تشکیل می شود و بیماری پوسیدگی شروع می شود.
- قوانین عمومی مراقبت. هنگام رشد تیتونیا ، هرس و همچنین چسباندن بالای شاخه ها لازم نیست ، زیرا طبیعتاً گیاه دارای شکل بوته ای شاداب و مرتب است. مهم است که مرتباً گل آذین های پژمرده را قطع کنید تا خود کاشت رخ ندهد و مدت زمان گلدهی تا سرما ادامه یابد. اگر کاشت در قسمت بادی سایت انجام شد و ساقه ها از ارتفاع شاخص های متر بیشتر بودند ، در این صورت خواباندن و انحنای آنها امکان پذیر است. اگر نقض خطوط اصلی بوته تیتونیا شروع شده است ، توصیه می شود که ساقه ها را به گیره های حفر شده در نزدیکی ببندید (از روش دایره ای استفاده می شود).
- جمع آوری دانه های تیتونیا توصیه می شود در اواسط پاییز (نه زودتر از اکتبر) انجام شود. در عین حال ، مهم است که مراقب باشید تا هنگام برش مواد بذر از آکنه رسیده و خشک خارج نشود. سرها باید با دقت از ساقه های گلدار جدا شوند و روی سطح افقی گذاشته شوند تا خشک شوند. این را می توان در خارج از منزل (زیر سایبان) یا داخل خانه انجام داد ، اما مهم است که تهویه انجام شود و دانه های جمع آوری مسدود نشوند. پس از خشک شدن کامل ، این سر بذرها در یک پارچه یا کیسه کاغذی جمع شده و تا زمان کاشت برای نگهداری ارسال می شوند.
- استفاده از تیتونیا در طراحی منظر این گیاه هم به تنهایی (در وسط چمن یا کنار پوشش زمین) و هم در کاشت های گروهی (تخت گل ، تخت گل یا حاشیه) عالی به نظر می رسد. از آنجا که شاخه های برخی از گونه ها دارای ارتفاع قابل توجهی هستند ، چنین بوته هایی از آفتابگردان مکزیکی را می توان در کنار دروازه ها یا آلاچیق ها کاشت. همین کیفیت باعث می شود ، از طریق کاشت تیتونیا ، پرچین ها یا طاق ها ، ستون های روکش و ساختمان های باغ (سوله ها ، غروب ها و غیره) را ماسک بزنید. چنین بوته هایی برای نمایندگان گیاهان باغی که اندازه های مشابه ندارند ، به یک پس زمینه عالی تبدیل می شود ، بنابراین توصیه می شود در پس زمینه مخلوط کن ها ، آفتابگردان مکزیکی بکارید.بهترین همسایه ها برای تیتونیا گل صد تومانی و بابونه ، کوچیاس و مریم گلی ، گل همیشه بهار یا وروین است. همچنین می توانید لوپین ، دیزی و زینیا را در نزدیکی خود بکارید. می توانید یک دسته گل یا ترکیب گیاهی دیگر از گل آذین های روشن ایجاد کنید.
همچنین نکاتی را در مورد رشد درختان در خارج از منزل مشاهده کنید.
قوانین اصلاح نژاد تیتونیا
در عرض جغرافیایی ما ، آفتابگردان مکزیکی به صورت یکساله رشد می کند و برای این منظور از روش تکثیر بذر استفاده می شود و توصیه می شود نهال ها را پرورش دهید. اگر بذر به طور مستقیم در خاک کاشته شود ، گیاهان در حال ظهور ضعیف می شوند و این منجر به کاهش مدت زمان گلدهی می شود و همچنین بر بلوغ دانه ها تأثیر می گذارد.
هفته آخر اسفند یا اوایل آوریل برای کاشت بذر مناسب است. شما باید دانه ها را در یک ظرف پر از خاک حاصلخیز دفن کنید. مخلوط خاک می تواند یک ترکیب خریداری شده برای نهال یا ذغال سنگ نارس باشد که در قسمتهای مساوی با ماسه رودخانه ترکیب شده است. از آنجا که دانه های تیتونیا کشیده و بزرگ هستند (اندازه آنها حدود 1 سانتی متر است) و همچنین سطح ناهمواری دارند ، کاشت دشوار نیست. توصیه می شود بین دانه ها فاصله ای بین 10-15 سانتی متر بگذارید.
نصیحت
برای اینکه بذر تیتونیا بهتر جوانه بزند ، لازم است قبل از کاشت آماده شوید - 3-4 روز در محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم خیس کنید ، آن را در پارچه ای (به عنوان مثال در گاز) بپیچید.
هنگام کاشت ، دانه ها باید کمی در بستر فشرده شوند و با همان بستر روی آنها بپاشید. سپس لازم است محصولات را از یک بطری اسپری با آب گرم بپاشید. ظرف حاوی محصولات روی پنجره قرار می گیرد ، با نور خوب ، اما ظهر سایه می زند ، به طوری که جریان مستقیم اشعه ماوراء بنفش در زمان ناهار گیاهان جوان را نمی سوزاند. دمای جوانه زنی باید در حدود 18-20 درجه سانتیگراد باشد. هنگام مراقبت از محصولات تیتونیا ، توصیه می شود اجازه دهید سطح خاک کمی خشک شود ، اما نباید آن را به اسیدی شدن برساند.
نهال های جوان آفتابگردان مکزیکی در عرض 2-3 هفته با هم ظاهر می شوند. وقتی 2 جفت برگ روی آنها رشد کرد ، می توانید چیدن در گلدان های جداگانه را شروع کنید. تعمیر و نگهداری نیز نیاز به آبیاری منظم با آب گرم دارد. همچنین ، نهال های تیتونیا باید قبل از کاشت در زمین باز سخت شوند. برای انجام این کار ، 10-15 دقیقه در هوای آزاد بیرون آورده می شود و چنین "پیاده روی" به تدریج 10-20 دقیقه افزایش می یابد ، به طوری که در نهایت گیاهان شبانه روزی در خارج از خانه صرف می شوند.
پیوند به یک تخت گل زودتر از پایان ماه مه انجام می شود. به طوری که یخبندان برگشتی به مزارع تیتونیا آسیب نرساند. از آنجا که گیاه تمایل به رشد دارد ، توصیه می شود فاصله بین نهال ها را حداقل 0.5 متر حفظ کنید.
هنگام کاشت آفتابگردان مکزیکی در خط وسط ، کاشت بذر را می توان در زمین باز ، اما در گلخانه یا گلخانه انجام داد. شرایط باید نیمه گرم باشد. زمان کاشت در این مورد می تواند در آوریل یا مارس کاهش یابد. نهال های بدست آمده از این طریق قوی تر خواهند بود. چیدن نیز در ظروف باغی یا گلدان انجام می شود ، اما اگر ابتدا کشت در زمین انجام شود ، جلوه ای عالی خواهد داشت.
همچنین درباره پرورش بزاق از دانه ها یا تقسیم بوته بخوانید
بیماریها و آفات احتمالی هنگام رشد تیتونیا در باغ
هنگامی که در باغ رشد می کند ، آفتابگردان مکزیکی در برابر حشرات مضر مقاومت شگفت انگیزی از خود نشان می دهد ، اما نمی تواند در برابر حمله شته ها مقاومت کند. حشرات کوچک سبز رنگ در پشت صفحات برگ قرار می گیرند و با سوراخ شدن برگ ، آب میوه های مغذی را می مکند. سپس نقض تنفس و تبادل مواد مغذی وجود دارد ، به همین دلیل شاخ و برگ تیتونیا زرد می شود و می افتد. علاوه بر این ، شته ها حامل بیماری های ویروسی هستند که قابل درمان نیستند و بوته ها باید از بین بروند.
برای مبارزه با شته ها می توان از مواد شیمیایی سنتی و تجاری (حشره کش ها) استفاده کرد.در حالت اول ، یک تزریق به تنهایی بر اساس مواد بوی قوی مانند افسنطین ، تنباکو یا فلفل چیلی ، پوست سیر یا پوست پیاز ، سوزن کاج ساخته می شود. زیست توده در ظرفی با آب ریخته می شود و برای تخمیر باقی می ماند. پس از آن ، محلول فیلتر شده و دوباره با آب به نسبت 1:10 رقیق می شود. سپس گیاهان آسیب دیده را می توان با تیتونیا درمان کرد.
از حشره کش های صنعتی ، داروهایی مانند Aktara ، Actellik یا Fundazol خود را به خوبی ثابت کرده اند. در هر صورت ، درمان باید بعد از 7-10 روز تکرار شود تا آفات جدید تخم ریزی تخمک از بین بروند.
مشکل بعدی هنگام رشد تیتونیا در هوای بارانی ، حلزون یا حلزون است. این گاستروپودها به سمت پایین می خزند و بر شاخ و برگ های آفتابگردان مکزیکی نیش می زنند. برای محافظت از بوته های کاشته شده ، باغبان بین آنها پوسته تخم مرغ خرد شده ، آهک یا خاکستر چوب می پاشند. می توانید آفات را با دست جمع آوری کرده یا از عوامل متلدئید مانند متا تندر استفاده کنید.
همچنین ، اگر قوانین فن آوری کشاورزی نقض شود ، به ویژه آبیاری و خاک بسیار مرطوب ، بدون امکان خشک شدن ، تیتونیا می تواند تحت تأثیر پوسیدگی های مختلف قرار گیرد. در همان زمان ، شاخ و برگها پژمرده می شوند ، گویی در شرایط خشکسالی هستند ، اما ساقه ها با شکوفه یا لکه های تیره پوشانده شده و سبدهای گل آذین قهوه ای شده و پوسیده می شوند. مهم است که بیماری را به موقع تشخیص داده و بوته ها را با عوامل قارچ کش (به عنوان مثال Fundazole یا مایع بوردو) درمان کنید. لازم است رژیم آبیاری برابر شود و در هوای بارانی ، آبیاری را به طور کامل متوقف کنید.
همچنین درباره بیماری ها و آفات آکروکلینوم بخوانید
نکات جالب در مورد گل تیتونیا ، کاربرد
در مناطق رشد طبیعی ، آفتابگردان مکزیکی به طور فعال به عنوان ماده ای برای تهیه کود (کمپوست) استفاده می شود. Tithonia diversifolia می تواند به عنوان زیست توده کودهای آلی استفاده شود. زیست توده به موادی که از یک گیاه به دست می آید ، مانند برگهای آن اشاره می کند که به عنوان کود خشک به خاک وارد می شوند. برای افزایش ارزش غذایی خاک ، از قسمت فوقانی گیاه به عنوان مالچ استفاده می شود که می تواند در سطح خاک پخش شود یا در زیر آن دفن شود. مزایای اینجا این است که استفاده از کود عملکرد را افزایش می دهد. T. diversifolia این توانایی را دارد که مقدار زیادی فسفر را در خاک کاهش دهد ، زیرا حاوی 1.76٪ N ، 0.82٪ P و 3.92٪ K به عنوان کود است. هر سه ویژگی در کود گاوی کمتر و P از مرغ بیشتر است. و کود خوک
تحقیقات در مورد استفاده از این "کود سبز" بر روی گیاهان گوجه فرنگی نشان می دهد که این گیاه به منظور افزایش عملکرد به نفع کشاورزان عمل می کند. در سایر مطالعات ، مشخص شده است که برای ذرت ، تقاضای کلی برای چنین خوراک تیتونیا در مقایسه با چشم انداز مالی بی معنی است ، به ویژه در مناطقی با بارندگی های غیرقابل پیش بینی. همان مطالعه همچنین نشان داد که کشت Tithonia diversifolia در زمین های کشاورزی از نظر اقتصادی سودمند نیست. در عوض ، بهتر است چنین گیاهانی را در خارج از سطح زیر کشت زمین کشاورزی جمع آوری کرده و به مزارع منتقل کنید.
جالب اینجاست که مزارعی که فقط کودهای معمولی کامل دریافت می کردند درآمد 50 دلار در هکتار برای کشاورزان ایجاد می کردند. وقتی از تیتونیا واریفولیا به تنهایی استفاده می شد ، این درآمد به 494 دلار آمریکا در هکتار افزایش می یافت. جمع آوری و توزیع این کود روی زمین با دست بسیار کار سخت است. بهترین محصول زمانی حاصل می شود که این گیاه به طور مستقیم در محل رشد داده شود تا فضای رشد را اشغال نکند. به همین دلیل ، وقتی زمان صرف شده برای دستمزد محاسبه شد ، این روش ممکن است برای کشاورز مفید نباشد.
از آنجا که استفاده از تیتونیا به عنوان کود نیاز به تلاش زیادی دارد ، توصیه می شود آن را با محصولات ارزشمندی مانند گوجه فرنگی ، کلم ، هویج و ذرت ترکیب کنید.برای این استفاده ، گیاه ابتدا در پرچین های اطراف لبه های جنگل رشد می کند. با این حال ، حفظ حداکثر سطح رشد که کشاورز دارد بسیار مهم است.
ساقه های سبز (قسمتهای بدون چربی) ، برگها و گلهای Tithonia varifolia را می توان در زمان انتخاب توسط کشاورز از گیاه جدا کرد ، اگرچه توصیه می شود که هر 5 ماه یکبار برش مواد مغذی کافی را در زیست توده تأمین کند. زیست توده همچنین می تواند به عنوان مالچ مورد استفاده قرار گیرد و می تواند در سطح خاک باقی بماند تا به زمین تجزیه شود. مشخص شد که قسمتهایی از گیاه به سرعت تجزیه شده و مواد مغذی را به سرعت آزاد می کند. هنگامی که مالچ یا زیست توده Tithonia varifolia به خاک وارد می شود ، باید در مقدار حداقل یک تن در هکتار زمین اعمال شود. با این حال ، بهترین عملکرد با 5 تن در هکتار به دست می آید.
نقطه ضعف در اینجا این است که برای پوشاندن یک منطقه کوچک از زمین به شاخ و برگ زیادی نیاز است زیرا دارای آب زیادی است. مخلوط کردن این زیست توده با کود مصنوعی بازده بالاتری را به همراه خواهد داشت. این مطالعه نشان داد که هنگام استفاده از تیتونیوم با سوپر فسفات سه گانه (TSP) ، عملکرد 220 compared در مقایسه با آزمایش شاهد حاوی تنها کود نیتروژن معدنی (اوره) 220 درصد افزایش یافت. هنگام استفاده از T. diversifolia ، باید آن را با کود منیزیم تکمیل کرد ، زیرا این ماده مغذی در مقایسه با سایر کودهای سبز کافی نیست.
تیتونیا با برگهای مختلف کاربرد خود را در طیور و دامداری پیدا کرده است. چنین زیست توده ای می تواند به عنوان خوراک مرغ ، هیزم ، کنترل فرسایش خاک و مصالح ساختمانی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
در مناطق بومی رشد طبیعی Tithonia varifolia ، توسط پزشکان محلی برای درمان بسیاری از بیماریها به طور فعال استفاده می شود.
انواع و اقسام تیتونیا
علیرغم این واقعیت که تقریباً ده گونه در جنس وجود دارد ، انواع زیر و گونه های مشتق شده از آنها عمدتا در باغهای ما رشد می کنند:
Tithonia rotundifolia
یک ساله علفی است ، ارتفاع ساقه های آن می تواند در محدوده 0 ، 4-1 ، 5 متر باشد ، اما در شرایط طبیعی ، برخی از نمونه ها می توانند تا 8 متر رشد کنند. رنگ شاخه ها با کمی مایل به قرمز مایل به قرمز ، یک پف کمی در سطح وجود دارد. صفحات برگ با اندازه های بزرگ مشخص می شوند ، شکل آنها به شکل قلب و سه لوب است. برگها کرنات هستند ، قسمت فوقانی آنها کرکی و صاف است ، در پشت آن کبودی ابریشمی وجود دارد. شاخ و برگ با دمبرگ به ساقه متصل می شود.
در طول گلدهی تابستانی (از اواخر ماه ژوئیه تا اولین یخبندان) ، گلهای گل آذین روی ساقه های بلند گلدار تیتونیای برگ گرد شکل می گیرد. قطر آنها به 5-8 سانتیمتر می رسد. در طرح کلی آنها ، گل آذین تا حدودی شبیه گل های گلدار با ساختار غیر دوتایی است. در امتداد لبه یک ردیف رنگ نی وجود دارد که به رنگ نارنجی ، قرمز نارنجی یا قرمز رنگ آمیزی شده است. در قسمت مرکزی گلهای لوله ای با رنگ زرد وجود دارد. عطر سبک و دلپذیری در طول گلدهی پخش می شود.
تیتونیا برگ برگ گرد به عنوان یک گیاه کشت شده از سال 1733 کشت می شود. این گیاه هنگام گلدهی ، تعداد زیادی پروانه را به حیاط خلوت جذب می کند. طراحی شده برای کاشت در تخت گل یا حاشیه (به دلیل اندازه شاخه ها در پس زمینه). اگر مزارع تک نفره باشند ، با بستن شاخه ها از باد محافظت می شود. می تواند به عنوان گیاه گلدان پرورش داده شود.
در سرزمین های بومی خود ، این گونه "آفتابگردان قرمز" یا "آفتابگردان مکزیکی" نامیده می شود و گاهی به عنوان یک گیاه زینتی رشد می کند و در برخی از این مکان ها طبیعی شده است. در آفریقا ، این گیاه در ارتفاع 1580 متر از سطح دریا ثبت شده است.
نوع اصلی تیتونیا برگ گرد در روباتهای پرورش برای توسعه انواع جدید استفاده شد. امروزه محبوب ترین آنها عبارتند از:
- فانوس قرمز یک گیاه بوته ای است که شاخه های آن به ارتفاع یک و نیم متر می رسد.در تابستان ، گلهای گل آذین بزرگ شبیه گلهای داغ یا ژربرها روی ساقه های گلدار باز می شوند. رنگ گلبرگهای نی در گل آذین ، سفالی و نارنجی است.
- مشعل - انواع تیتونیا برگ گرد ، که از ارتفاع شاخه های آن از 1.5 متر تجاوز نمی کند. در این مورد ، عرض بوته نیم متر است. در بوته در تابستان ، گلها با رنگ مایل به قرمز باز می شوند ، در حالی که دمگل دارای همان رنگ است.
- فیستا دل سول این با شکل درختچه ای و ارتفاع بیش از 50 سانتی متر مشخص نمی شود. اندازه گلهایی که آن را پوشانده اند کمی کوچکتر است ، رنگ آنها نارنجی است.
- مشعل زرد ارتفاع شاخه های این گونه از بوته تیتونیا با برگهای گرد 1 ، 2 متر اندازه گیری می شود ، گلهای یک رنگ زرد روی ساقه ها ظاهر می شود.
- انگشت طلا پایین ترین عضو جنس است که با گلهای نارنجی مشخص می شود.
Tithonia diversifolia
بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است ، اما به عنوان یک گونه معرفی شده دارای توزیع تقریباً پانتروپیک است. این گونه به عنوان یک گیاه زینتی به بخشهایی از آفریقا و آسیا منتقل شد و به یک علف هرز مهاجم گسترده تبدیل شد. بیشتر اوقات در مناطقی با ارتفاع 550 تا 1950 متر یافت می شود. در این سرزمین ها می توان گیاه را تورنزول مکزیکی ، آفتابگردان مکزیکی ، آفتابگردان ژاپنی یا گل داودی Nitobe نامید. بسته به منطقه ، آنها می توانند سالانه یا چند ساله باشند. Tithonia varifolia پتانسیل بالایی برای افزایش باروری در خاکهای فقیر از نظر مواد مغذی نشان داده است. هنگامی که روی بستر اعمال می شود ، زیست توده بهره وری گیاهان و مواد مغذی را در خاک ازت (N) ، فسفر (P) و پتاسیم (K) در خاک افزایش می دهد.
ارتفاع ساقه ها 2-3 متر با ساقه های عمودی و گاهی چوبی به شکل درختچه های چوبی است. رنگ گلهای بزرگ و نمایان از زرد تا نارنجی است. عرض گلهای تیتونیا متنوع در افشای کامل به 5 تا 15 سانتی متر می رسد ، طول آن 10 تا 30 سانتی متر است. برگها بیضی شکل ، دندانه دار ، تیز ، طول 10 تا 40 سانتی متر ، ساده یا عمدتا 3 تا 7 لبه ای ، تا حدودی غده ای هستند. و کمی خاکستری در زیر دانه ها دانه ای ، چهار گوش ، به طول 5 میلی متر هستند. دانه ها توسط باد پخش می شوند. برگهای گیاه متناوب به طرفین ، در دمبرگهایی که در آن رشد می کنند ، به این دلیل ، این گیاه diversifolia نامیده می شود. در مکانهای رشد طبیعی ، گونه ها می توانند در طول سال رشد کنند و دانه های آن توسط باد ، آب و حیوانات پخش می شوند.
Titonia diversifolia در تایوان برای کاربردهای دارویی گیاهی به بازار عرضه می شود. این گیاه به عنوان نماد استان Mae Hong Son در تایلند شناخته می شود و همچنین نماد غیر رسمی Dalat ، ویتنام است.
مقاله مرتبط: کاشت و مراقبت از آگراتوم در زمین باز
ویدئویی در مورد رشد تیتونیا در شرایط باز:
