پپتیدها داروهای م effectiveثر و بی خطر هستند ، اما هنگامی که همراه با AAS استفاده شوند ، می توان بیشتر انجام داد. آیا می دانید چگونه می توان دوره ای به این شکل نوشت؟ هر روز که می گذرد ، پپتیدها برای بهبود اثربخشی آموزش محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. اما آنها می توانند به خوبی با استروئیدها کار کنند ، که کارایی چرخه شما را تا حد زیادی افزایش می دهد. جنبه هایی از آماده سازی چنین دوره هایی وجود دارد که ورزشکاران باید از آنها مطلع باشند. امروز ما در مورد نحوه استفاده صحیح از پپتیدها در چرخه استروئید در بدنسازی صحبت خواهیم کرد.
بزرگترین نتیجه در چنین چرخه های مفصلی را می توان در هنگام استفاده از پپتیدهای ترکیبات گرلین و سوماتولیبرین به دست آورد. گروه اول شامل پپتیدهای آزاد کننده سوماتوتروپین است که توانایی تأثیر بر روی قسمت خاصی از غده هیپوفیز و تعامل با گیرنده های GHS-R را دارند که منجر به فعال شدن سنتز سوماتوتروپین می شود. اینها شامل Hexrelin ، GHRP-2 ، Ipamorelin و GHRP-6 هستند.
هورمون رشد هورمونی است که هورمون رشد را آزاد می کند. توسط سلولهای غده هیپوفیز تولید می شود و قادر است به گیرنده های GHRH-R متصل شود. این منجر به تولید هورمون رشد می شود. این پپتید ModGRF (1 تا 29) نامیده می شود.
اصول ایجاد دوره های استروئیدی و پپتیدی
در بیشتر موارد ، ورزشکاران تصمیم می گیرند یک دوره مشترک AAS و پپتیدها را از روی کنجکاوی انجام دهند. با این حال ، مهم است که در اینجا چند واقعیت را در نظر داشته باشیم تا چنین چرخه ای بتواند مثر باشد. برای اینکه بطور مستقل نحوه استفاده از پپتیدها را در دوره بدنسازی استروئیدی بیاموزید ، باید دانش اولیه ای از هموستاز داشته باشید.
وقتی می فهمید که چگونه و چه چیزی روی حساسیت سلولهای هیپوفیز که سنتز کننده سوماتوتروپین هستند تأثیر می گذارد ، در تهیه چرخه ها مشکلی ایجاد نمی شود. و تعداد گیرنده های واقع در غشای آن بر حساسیت این سلول ها تأثیر می گذارد. از آنجا که هیچ جاذبه ای بین گیرنده و سلول وجود ندارد ، برای استفاده کارآمدتر از مقدار کمی از هورمون ، سلول گیرنده های جدیدی تولید می کند و در نتیجه تعداد آنها افزایش می یابد.
در همان زمان ، با افزایش غلظت هورمون ، تعداد گیرنده ها شروع به کاهش می کند. این روش سلول برای حفظ تعادل است. بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که دوز پپتید مورد استفاده بر حساسیت سلول ها تأثیر می گذارد. اما در کنار این ، باید به خاطر داشت که هرچه زمان بیشتر تحریک سلول ، گیرنده های کمتری در سطح آن باقی می ماند.
دوره های پپتید و استروئید
اکنون ما نحوه استفاده صحیح از پپتیدها را در دوره های مختلف AAS بررسی می کنیم. به یاد داشته باشید که استفاده از پپتیدها را از روز اول چرخه شروع کنید.
چرخه AAS 1.5 ماه طول می کشد (6 هفته)
در این مورد ، شما باید از یکی از سه دارو استفاده کنید: ipamorelin ، GHRP-2 ، GHRP-6. همچنین ، ModGRF می تواند برای به حداکثر رساندن تحریک ترشح هورمون رشد (1 تا 29) استفاده شود. تمام پپتیدها باید به میزان 1 میکروگرم به ازای هر کیلو وزن بدن برای کل دوره استفاده شوند.
چرخه AAS به مدت 2 ماه (8 هفته)
در دو هفته اول چرخه ، از GHRP-2 یا GHRP-6 با 0.5 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن همراه با ModGRF (1-29) در همان دوز استفاده کنید. از 3 تا 5 هفته ، میزان پپتیدها باید دو برابر شود و از هفته ششم چرخه ، به جای GHRP ، ipamorelin را نیز به مقدار 1 میکروگرم به ازای هر کیلو وزن بدن معرفی کنید. به همین دلیل ، در پایان دوره ، غلظت پرولاکتین و کورتیزول حداقل خواهد بود.
شما همچنین باید در مورد درمان ترمیمی به خاطر داشته باشید. شما باید از ipamorelin در طول PCT با همان دوز مصرفی در چرخه استفاده کنید.
چرخه AAS 2.5 ماه طول می کشد (10 هفته)
در طول ماه اول چرخه ، GHRP-2 یا GHRP-6 باید با دوز 0.5 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن همراه با ModGRF (1 تا 29) در همان دوز استفاده شود. در طول ماه دوم ، میزان پپتیدها باید دو برابر شود. پس از آن ، در 6-8 هفته ، شما باید به دوز اولیه پپتیدها بازگردید. در هفته نهم ، GHRP باید با ipamorelin جایگزین شود ، دوز آن 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. در طول دوره بهبودی درمانی خود نیز از آن استفاده کنید.
چرخه AAS به مدت 3 ماه (12 هفته)
در ماه اول چرخه ، GHRP-2 یا GHRP-6 باید با دوز 1 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن همراه با ModGRF (1-29) در همان دوز استفاده شود. در ماه دوم ، دوز دارو به نصف کاهش می یابد و در ماه سوم ، به حالت اولیه باز می گردد. در 14 روز آخر چرخه تا پایان PCT ، به جای GHRP ، باید از ipamorelin به میزان 1 میکروگرم به ازای هر کیلو وزن بدن استفاده کنید.
خطاها هنگام استفاده همزمان از پپتیدها و استروئیدها
شاید رایج ترین اشتباه هنگام استفاده از پپتیدها در چرخه استروئید در بدنسازی این باشد که دوز آنها را از همان ابتدای چرخه بیش از حد ارزیابی کنید. برای بدن ، این خطری ندارد ، اما نزدیک به پایان دوره ، سوماتوتروپین در مقادیر کمی سنتز می شود ، زیرا سلولهای هیپوفیز دیگر به پپتیدها به درستی پاسخ نمی دهند.
همچنین ، ورزشکاران اغلب از GHRP در آخرین مرحله چرخه یا حتی در طول PCT استفاده می کنند. این منجر به افزایش غلظت پرولاکتین و کورتیزول می شود که کارایی چرخه را کاهش می دهد. بهتر است در این دوره از ipamorelin استفاده کنید یا دوز GHRP را کاهش دهید.
آخرین اشتباه رایج بسیاری از ورزشکاران ، استفاده طولانی مدت از هگزارلین است. این یک داروی عالی است که به طور قابل توجهی ترشح هورمون رشد را تسریع می کند. با این حال ، اگر بیش از 30 روز از آن استفاده شود ، حساسیت منطقه سوماتروپیک غده هیپوفیز به شدت کاهش می یابد. همچنین لازم به یادآوری است که هگزارلین در ترویج سنتز کورتیزول با پرولاکتین قوی تر از سایر پپتیدها است. زمان مطلوب برای استفاده از آن سه هفته به مقدار یک میکروگرم برای هر کیلوگرم وزن ورزشکار است. همچنین استفاده از آن در آخرین مرحله چرخه غیرممکن است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه استفاده از پپتیدها در دوره استروئید ، این ویدیو را ببینید:
