شرح کلی انواع ، اجداد تازی ، منطقه توسعه آنها ، استفاده ، توسعه و نگهداری سگ ، محبوبیت و شناخت آن ، مشارکت نژاد در فرهنگ و وضعیت فعلی. محتوای مقاله:
- منشاء و اجداد
- منطقه توسعه
- کاربرد نژاد
- توسعه و حفظ
- مردمی شدن و تاریخچه شناخت
- مشارکت در فرهنگ
- وضعیت امروز
Greyhound یا Borzoi ، همچنین به عنوان "گرگ سگ روسی" یا "soundhound hound" شناخته می شود متعلق به گروه Sighthound است و بومی روسیه محسوب می شود. این سگها مدتهاست توسط اشراف روسیه برای شکار استفاده می شوند ، طعمه اصلی آنها همیشه گرگ بوده است. نام سگها که برای دویدن ایجاد شده است از کلمه روسی "تازی" گرفته شده است ، یعنی: سریع ، چابک ، چابک ، سریع ، پر جنب و جوش ، غیرتمند. این سگ های زیبا بعدها به عنوان مجری سیرک معروف شدند و در حلقه های نمایش در سراسر جهان خودنمایی کردند. آنها نسبتاً بزرگ ، برازنده با یک کت ابریشمی کمی فرفری تقریباً در هر رنگی هستند.
منشا و پیشگامان تازی تازی
این سگها همیشه با اشراف روسی در ارتباط بوده اند. آنها قرن ها گرگ ها و دیگر بازی ها را با صاحبانشان شکار می کردند. اگرچه به طور کلی پذیرفته شده است که نژاد از تقاطع تازی ها با گونه هایی مناسب تر برای زندگی در هوای سرد روسیه تکامل یافته است ، اما این نسخه مدت ها مورد مناقشه بوده است. با وجود این واقعیت که تنها گونه موی بلند "psovaya borsaya" در خارج از مرزهای روسیه یافت می شود ، گونه دیگر موهای کوتاه معروف به "hortaya borsaya" یا "chortaj" در سرزمین خود یافت می شود. برزوی با روکش کوتاه قدیمی تر از دو گونه در نظر گرفته می شود.
Sighthound قدیمی ترین نوع سگ قابل شناسایی است و اولین بار در آثار بین النهرین و مصر در حدود 6000-7000 قبل از میلاد ظاهر شد. NS ریشه های اصلی این تازی های اولیه احتمالاً هرگز مشخص نخواهد شد ، اما عموماً فرض بر این است که سگ شکارچی مصر باستان که به تیم معروف است ، نیای آنها بوده است. این بورزوی اولیه تبدیل به حیواناتی شد که شباهت زیادی به سالوکی های مدرن دارند و در واقع ممکن است چنین نژادی باشند.
تجارت و فتح این سگها را در سراسر جهان باستان از یونان تا چین گسترش داد. زمانی تصور می شد که سالوکی جد همه تازی های سگ تازی است ، اما تجزیه و تحلیل ژنتیکی اخیر این نظریه را دچار تردید کرده است. هنوز به احتمال زیاد سالوکی نژادی بسیار نزدیک است که جد سگ شکاری افغانی و دیگر دیدنی های آسیایی است.
منطقه توسعه تازی
روسیه سابقه طولانی در تماس با مردم عشایر آسیای مرکزی داشت. این کشور قرنهاست که توسط قبایل آسیایی فتح شده است. در وسعت وسیع استپ ها ، شبیه به چمنزارها ، افرادی با تجربه در زمینه اسب سواری نقل مکان کردند که بسیاری از آنها تازی های تازی داشتند ، مانند: سالوکی ، تازی ، تایگان و سگ شکاری افغان.
در برخی موارد ، این نژادها در روسیه ظاهر شدند. از قدیم اعتقاد بر این بود که آنها برای اولین بار یا با تجار بیزانسی در قرن 9 یا 10 ، یا هنگام حمله مغول در اوایل دهه 1200 وارد شدند. نظریه دیگری ، بر اساس تحقیقات منتشر شده توسط باشگاه پرورشگاه آمریکایی (AKC) ، مشخص کرد که یک بسته سگ شکاری (salukis) توسط دوک روسی در اوایل دهه 1600 از ایران وارد شده است. این سگها زمستانهای سرد روسیه را دوام نیاوردند و آماتور دومین گروه سگ مشابه را آورد که با نژاد روسی شبیه کولی از آنها عبور کرد. در نتیجه ، آنها اجداد تازی ها شدند. با این حال ، اخیراً هنگام مطالعه اسناد شوروی و سایر حقایق ، به چنین رابطه ای شک شده است.
گزارش مکتوب اصلی سگ شکاری روسی به دهه 1200 باز می گردد ، اما نژادی را توصیف می کند که خرگوش را شکار می کند و ممکن است اصلاً تازی نباشد. اولین تصویر مشابه بورزوی در سرزمین های اسلاوی را می توان در کلیسای جامع سنت سوفیا در کیف ، پایتخت سابق روسیه بزرگ یافت. نقاشی های دیواری شکار شده از دهه 1000 سگی را نشان می دهد که شباهت زیادی به "hortaya borsaya" گوزن و گراز وحشی دارد. این داده ها نشان می دهد که حمله مغول و البته دهه 1600 قبل از این گونه نیش ها پیش از این بوده است.
تحقیقات اتحاد جماهیر شوروی وجود دو گونه تازی سگ اجدادی را در آسیای مرکزی نشان می دهد: سگ شکاری افغانی (افغانستان) و تایگان (قرقیزستان). این سگها هم به جنوب و هم به شمال مهاجرت کردند. سگهای جنوبی به تازی و احتمالاً سالوکی تبدیل شدند ، در حالی که سگهای شمالی به هورتایا بورسایا تبدیل شدند. به احتمال زیاد آنها برای اولین بار در سالهای 800 یا 900 از طریق تجارت یا با ارتشهای فاتح وارد اوکراین مدرن شدند. اما ، داده های دقیق به احتمال زیاد برای همیشه در تاریخ از دست رفته است.
آسیای میانه از زمستان های سختی رنج می برد و این سگ ها به احتمال زیاد می توانند در جنوب روسیه و اوکراین زنده بمانند. با این حال ، آنها نمی توانند زمستان های سخت مسکو یا نووگورود را تحمل کنند. برای ایجاد نژادی که بیشتر با سرما سازگار باشد ، پرورش دهندگان با سگ هاسکی ، سگهای قدرتمند شبیه اسپیتز بومی شمال روسیه از Horta Greyhound عبور کردند. دقیقاً مشخص نیست که از چهار نوع هاسکی (سیبری شرقی ، کارلیایی-فنلاندی ، روسی-اروپایی یا سیبری غربی) کدام استفاده شده است.
همه آنها به خوبی با سرمای روسیه سازگار شده اند و شکارچیان وحشی هستند که در مبارزه با گرازهای غول پیکر عالی هستند و حتی قادر به تحمل آنها هستند. همچنین ممکن است از سگهای گله و شکار از نوع Spitz متعلق به افراد لاپ استفاده شود. با توجه به شواهد جمع آوری شده توسط محققان شوروی ، بسیاری از موارد فوق در واقع ممکن است مبنایی داشته باشند.
کاربرد نژاد تازی
با این حال ، هنگامی که این نژاد برای اولین بار ظاهر شد ، برای مدت طولانی همراه شکار گرامی اشراف روسیه بود. این سگها همیشه از امتیازات پادشاه و اشراف پایین برخوردار بوده اند. اگرچه خرگوش و خرگوش متداول ترین بازی محسوب می شدند ، اما از این گونه برای صید گراز وحشی و گوزن نیز استفاده می شد ، اما گرگ همیشه طعمه ترجیح داده شده و شایسته سگ تازی بوده است. برزوی یکی از تنها گونه های بزرگ و سریع است که می تواند برادر خاکستری را شکست دهد ، به ویژه در آب و هوای سرد و اغلب شرایط برفی در روسیه. به طور سنتی ، از آنها برای پیدا کردن و کشتن یک گرگ استفاده نمی شد. گله ای از روباه سگ های شکاری یا سایر بوهای شکارچی شکار می کنند و به شکارچی حمله می کنند.
تازی های تند و سریع پا گرگ را تعقیب کردند و در گروه های دو یا سه نفره کار کردند. چنین سگهایی برادر خاکستری را پشت سر گذاشتند و سپس طعمه خود را با شانه زمین زدند یا گردن را مورد حمله قرار دادند تا اینکه طعمه افتاد. علاوه بر این ، "برادر خاکستری" توسط یک شکارچی روی اسب تعقیب شد ، که نیزه ای به سمت او پرتاب کرد ، یا حیوان را زنده گرفت. مطلوب ترین راه برای پایان دادن به شکار ، کشتن گرگ در مجاورت آن با چاقو است.
اشراف روس آنقدر مشتاق این اشغال بودند که غالباً شکارهای عظیمی ترتیب می دادند. دیدن یک مجموعه بیش از صد سگ شکاری و صدها تازی سگ تازی عادی بود. بیش از دویست دندان سگ و صدها مربی برای آنها در صید حیوانات شرکت کردند. در آخرین دوره اشراف روسیه ، برای چنین سرگرمی ، چهل قطار برای انتقال اسب ، سگ و مردم مورد نیاز بود.
برای قرن ها ، تنها کسانی که اجازه مالکیت تازی های تازی را داشتند ، اعضای اشراف بودند. فروش برزوی در مقاطع مختلف تاریخ روسیه غیرقانونی بوده است. آنها فقط می توانند توسط حاکمیت اهدا شوند. این پرورش دهندگان روسی بودند که مسئول رنگ کت انواع بودند. آنها تربیت حیوانات با رنگ روشن را ترجیح دادند زیرا چنین سگ هایی کاملاً در برف استتار شده بودند و تشخیص آنها از گرگ ها آسان تر بود.
توسعه و حفاظت از تازی های تازی
برخی می گویند اولین استاندارد برای چنین سگهایی در سال 1650 نوشته شد ، اما این بیشتر توصیف نژاد است تا معیارهایی که دوستداران سگ مدرن دنبال می کنند. بدون شک ، اشراف روسی این حیوانات را با دقت پرورش دادند. در ابتدا ، شکارهای بزرگ ، که در آن تازی ها شرکت می کردند ، کاملاً سرگرم کننده بودند. در نهایت ، آنها به آزمایش مناسب بودن این گونه تبدیل شدند.
بنابراین ، تنها موفق ترین افراد شروع به پرورش کردند. از همان زمانهای اولیه ، پرورش تازی ها با دقت تنظیم شده است ، اگرچه از سگهای مناسب کشورهای دیگر برای بهبود نژاد استفاده شده است. این امر به ویژه در دهه 1800 هنگامی که دیدنی های اروپای غربی به نسل بورزوی اضافه شدند ، صادق بود.
در دهه 1800 ، اشراف روس شروع به از دست دادن نفوذ و قدرت کردند. بنابراین ، کمیت و کیفیت جمعیت تازی ها شروع به کاهش کرد. در سال 1861 ، روس ها آخرین رعیت خود را رها کردند. بسیاری از اشراف سرزمین خود را ترک کردند و به شهرها نقل مکان کردند. آنها اندازه مهد کودک خود را ترک کردند یا به میزان قابل توجهی کاهش دادند. بسیاری از سگها یا کشته شدند یا به طبقه پایین "آزاد شده" واگذار شدند.
تازی در مناطقی که تعداد گرگ ها کم بود نادر شد. انقلاب 1917 روسیه تقریبا نژاد را به نابودی محکوم کرد. کمونیست هایی که به روسیه حمله کردند ، تنوع را نشانه ای از اشرافیت منفور و ظلم و ستم عموم مردم دانستند. بسیاری از برزوها بی رحمانه کشته شدند. برخی از اشراف محلی متعهد شده اند حیوانات خانگی مورد علاقه خود را نابود کنند ، اما اجازه ندهند که آنها به دست طرفداران ایده های دوران جدید بیفتند. وسعت زیاد این کشور به تعدادی از اعضای این گونه اجازه داده است که در مناطق دور افتاده زنده بمانند.
با این حال ، سربازی به نام کنستانتین اسمونت از تازی های تازی که در روستاهای قزاق ملاقات کرد خوشش آمد. در اواخر دهه 1940 ، او یک سری عکس با آنها گرفت. اسمونت در متقاعد ساختن مقامات شوروی موفق بود که بورزوی و دیگر گیاهان Sighthound به عنوان ابزاری برای تهیه خز برای صنعت خز شوروی و کنترل جمعیت گرگهایی که دامداری را تهدید می کنند ، ارزشمند هستند. متعاقباً ، اتحاد جماهیر شوروی تلاش های پرورش را برای حفظ گونه منحصر به فرد کنترل کرد.
رواج و تاریخچه شناخت تازی ها
علیرغم این واقعیت که در حال حاضر تعداد بسیار کمی برزو صادر شده است ، اما قبل از انقلاب روسیه به میزان کافی به انگلستان ، ایالات متحده و چند کشور دیگر آورده شده است. این واقعیت به جمعیت پایدار گونه ها در غرب کمک کرده است. تازی در سراسر روسیه یافت شد ، اما محدودیت در انتقال و فروش این سگ ها باعث شد که آنها تا اواخر قرن نوزدهم وطن خود را ترک نکنند.
اولین تازی های خارج شده از روسیه جفتی هستند که توسط خودکامه روسی به ملکه ویکتوریا اهدا شده است. همچنین به پرنس ادوارد حیوانات خانگی به نام های "خوب انجام شد" و "اودالایا" اهدا شد. آنها چندین بار در معرض دید عموم قرار گرفتند و به تولید فرزندان خود ادامه دادند ، که بعداً در مسابقات نمایشی بریتانیا نشان داده شد. ملکه الکساندرا علاقه زیادی به بورزو داشت. او بسیاری از این سگ ها را نگهداری و پرورش داد.
در حدود 1890 ، تازی های تازی در انگلستان شروع به شکوفایی کردند. دوشس نیوکاسل تا حد زیادی مسئول تأسیس Notts Kennel است و به پرورش با کیفیت ترین بورزو اختصاص داده شده است. تضعیف نفوذ اشراف روسیه اجازه صادرات بیشتر این سگها را داد. سالها در انگلستان به عنوان "گرگ سگهای روسی" شناخته می شدند. یکی دیگر از طرفداران معروف انگلیسی E. J. اسمیت ، کاپیتان کشتی تایتانیک. عکسهای خود را با حیوان خانگی سفید محبوبش "بن" در خارج از کابین کشتی حفظ کرد.
اولین تازی های تازی از انگلستان در دهه 1880 به ایالات متحده آمدند. این گونه برای اولین بار توسط AKC آمریکایی در سال 1891 شناخته شد. در سال 1892 ، این سازمان فقط دو فرد ثبت نام کرد ، زباله گردان. اولین مورد در سال 1890 از روسیه به ایالات متحده وارد شد. امسال تقریباً هفت سگ به پرورشگاه های Seacroft آورده شد.
اکثر علاقمندان اولیه آمریکایی می خواستند از این گونه برای شکار گرگ و کایوت در غرب آمریکا استفاده کنند. آنها دریافتند که بسیاری از پرورشگاه های روسی سگ هایی تولید می کنند که از نظر کیفیت و نوع از بین رفته اند. این عاشقان مجبور بودند مدت زیادی حیوانات مورد نیاز خود را جستجو کنند. اگرچه تعداد زیادی بورزوی از روسیه در حلقه نمایش به نمایش گذاشته شد ، اما بیشتر آنها در ابتدا برای شکار استفاده می شد.
باشگاه Greyhound of America (BCOA) در 12 نوامبر 1903 به عنوان "باشگاه گرگ سگ های گرگ آمریکا" تاسیس شد. هدف اصلی آن توسط عضو کمیته اجرایی جوزف بی توماس نوشته شده است. این شامل "قرار دادن گرگ گرگ روسی به عنوان یک سگ کار در chien de luxe (سگ لوکس) است که در بین نژادهای بزرگتر مورد احترام است." در سال 1904 ، نمایندگان باشگاه در نمایشگاه باشگاه وست مینستر جمع شدند و اساس سازمان و استاندارد گونه ها را توسعه دادند.
در همان زمان ، BCOA در میان AKC رتبه بندی شد. معیارهای مختلف تأیید و رسماً در سال 1905 منتشر شد. آنها بدون توجه به تعدیلات جزئی در 1940 و 1972 تا به امروز نسبتاً بدون تغییر باقی مانده اند. در سال 1936 نام این نژاد از "گرگ گرگ روسی" به "تازی تازی" تغییر یافت و نام باشگاه به "باشگاه برزوی آمریکا" تغییر یافت.
United Kennel Club (UKC) ، که روی سگ های کار تمرکز دارد ، اولین بار در سال 1914 با تازی تازی آشنا شد. در اواسط قرن بیستم ، آنها به عنوان سگ های سیرک معروف شدند. محبوبیت برزوی به این دلیل بود که آنها نه تنها زیبایی و لطف "جمعیت" جلب توجه ، بلکه پارامترهای کافی برای مشاهده آسان از دور را نیز دارا بودند.
مشارکت تازی در فرهنگ
گروهی از اعضای نژاد آموزش دیده سالهاست با سیرک Ringling Bros سفر کرده اند. بسیاری از بینندگان مجذوب این سگ ها شدند و بعداً صاحب و پرورش دهندگان شدند. در سال های اخیر ، تازی های تازی برای تمرینات ورزشی استفاده می شوند. اگرچه این نژاد دارای حداکثر سرعت Greyhound یا استقامت سالوکی نیست ، اما هنوز در ورزش برتری دارد و مبارزه بین گونه ها همیشه حاشیه ای است.
سگهای تازی در قرون متمادی در ادبیات و هنر بسیاری از کشورها نشان داده شده اند ، احتمالاً بسیار بیشتر از سایر نژادهای روسی. یک صحنه طولانی از شکار گرگ در چندین فصل از شاهکار "جنگ و صلح" توسط نویسنده لئو تولستوی (1869) شرح داده شده است.
در زمانهای بعد ، بورزوی در فیلمهای بانو و ولگرد ، Onegin ، سلام دالی! ، افسانه های پاییز ، Excalibur ، عروس فرانکنشتاین ، A Tale of the Knights ، Sleepy Hollow ظاهر شد. آخرین فیلم اکشن و باندهای نیویورک. این نژاد همچنین روی صفحه کوچک "بال و کوروشیتسوجی" اجرا کرده است. این تنوع نمادی از انتشارات آلفرد آبراهام ناپف است.
موقعیت تازی امروز
در روسیه ، هنوز تعداد زیادی بورزوی به طور سنتی برای تعقیب گرگ ها استفاده می شود. در حقیقت ، پرورش دهندگان روسی به طور کلی سگهای خود را با تازیهای انگلیسی یا آمریکایی پرورش نمی دهند ، که فاقد غریزه و توانایی شکار هستند. در ایالت روسیه ، پویایی سگهای پرورش دهنده بر اساس نوع آنها در حال افزایش است و شاید روزی این سگها موقعیت عالی خود را بازیابند.
در ایالات متحده ، کل جمعیت بسیار اندک است. تعداد کمی از تازی ها به عنوان شکارچی به کار گرفته می شوند. علاوه بر این ، برخی از این سگ ها همچنان مجری سیرک هستند. اکثریت قریب به اتفاق این حیوانات خانگی دوست داشتنی آمریکایی امروزه به عنوان حیوانات همراه عمل می کنند یا حیوانات خانگی نشان می دهند. با توجه به الزامات خاصی که برای نگهداری این گونه وجود دارد ، احتمالاً هرگز به یک نژاد معمولی تبدیل نمی شود.
با این حال ، این سگها پیروان فداکار زیادی دارند و تعداد زیادی از علاقه مندان و پرورش دهندگان سعی در حفظ و محافظت از آنها دارند. از دهه 1980 ، تعداد نمایندگان این گونه نسبتاً ثابت مانده است. با توجه به آمار ثبت سگ AKC 2010 ، تازی ها در بین 167 نژاد شناخته شده در رتبه 96 قرار دارند.
