استروئیدهای آنابولیک هورمونهای جنسی مصنوعی - آندروژن ها هستند. اما بر خلاف آندروژن ها ، استروئیدها دارای اثر آنابولیک قوی هستند ، که به ورزشکاران اجازه می دهد تا حجم بدن را افزایش دهند ، قدرت ، استقامت ، سرعت و پاسخ را افزایش دهند. از همه بهتر ، تأثیر مصرف استروئیدها بر روی بافت ماهیچه ای (ماهیچه ها) آشکار می شود - آنها شروع به رشد می کنند ، اندازه آنها افزایش می یابد ، ضخیم می شوند و برخی از استروئیدهای آنابولیک حتی ماهیچه ها را با خون پر می کنند. نتیجه: بدن یک ورزشکار عضلانی زیبا و قدرت باورنکردنی ، که خود سوپرمن توصیه می کند.
رویای ماهیچه ای
در دوره یخبندان ، اجداد ما بسیار بزرگتر و بیشتر به دلیل توده عضلانی بودند. آنها برای شکار ماموت ها ، برنده شدن ببرهای دندان شمشیر در جنگ ، نجات زنان زیبا از دره ها ، حمل سنگ های سنگین ، به آن نیاز داشتند. زنده ماندن. در روند تکامل ، توده عضلانی به دلیل غیر ضروری کاهش یافت - اکنون قوی ترین نماینده خانواده زنده ماند و علامت اصلی انتخاب طبیعی نه وزن ماهیچه ها ، بلکه وزن مغز و به عبارت دیگر هوش است. فقط نخستی های اولیه مانند گوریل ها و دیگر میمون های شبیه انسان توده عضلانی خود را حفظ کردند.
با این حال ، افرادی هستند که رویای داشتن ماهیچه های زیبا و قدرت باورنکردنی را دارند. هیچ کس نمی داند این چیست - کنجکاوی ، تمایل به قوی بودن ، برنده شدن در مسابقات ورزشی یا دعوت اجداد ، و مهم نیست. از همه مهمتر ، استروئیدهای آنابولیک به ورزشکاران اجازه می دهند از قله ژنتیکی توده عضلانی ذاتی طبیعت عبور کنند. این امر با تغییر تعادل هورمونی و افزایش آندروژنیک امکان پذیر شد. به عبارت دیگر ، استروئیدها ژن هایی را که همه اطلاعات مربوط به ظاهر فیزیکی و محدودیت توده عضلانی ما را ذخیره می کنند ، فریب می دهند.
ماهیچه های بزرگ - علل انقراض زودهنگام؟
نظرات علمی وجود دارد که هرچه ماهیچه بزرگتر باشد ، مرگ زودتر و عمر فرد کوتاهتر می شود. این کاملا درست نیست. فقط این است که تکامل به گونه ای تنظیم شده است که منجر به رشد عقل می شود ، نه چارچوب عضلانی ، و هرگونه تداخل با ژن ها و سطوح هورمونی ، یعنی با سیستم تعیین شده توسط طبیعت ، منجر به آسیب شناسی و انواع مختلف می شود. تغییر می کند. تصور عجیب این است که با مصرف استروئیدهای آنابولیک ، می توانید از خرابی در بدن جلوگیری کنید. ما مسئول این واقعیت هستیم که خود ما در فرایند ذاتی طبیعت دخالت می کنیم. استروئیدها فرصتی عظیم به ما می دهند ، اما تقاضای این قیمت را دارند ، که ممکن است برای مدت طولانی متوجه آن نشویم.
واقعیت این است که دستگاه سلولی ما دارای سیستم یا مجموعه قوانین خاصی است که توسط ژنوم ایجاد شده است. در طول تمرین ، سلول عضلانی تحت تأثیر پروتئین و سایر فرآیندهای بیولوژیکی ضخیم ، ضخیم ، رشد می کند. رشد آن دقیقاً تا زمانی که دستگاه ژنتیک می گوید "متوقف" ادامه می یابد. اما در این لحظه ، آژیر در سلول های DNA روشن می شود و از نیاز به استفاده از پتانسیل ژنتیکی آگاه می شود. چه اتفاقی می افتد؟ DNA به سادگی دو شاخه می شود و سلول ماهیچه ای قادر به رشد است. منحصر به فرد بودن داروهای آنابولیک در این واقعیت نهفته است که آنها روند افزایش DNA ، رشد سلول های ماهیچه ای و در نتیجه افزایش کل توده عضلانی را تسریع می کنند.
آیا می توان استروئیدها را جایگزین کرد؟
امروزه می توان با اطمینان گفت که استروئیدهای آنابولیک داروهای منحصر به فردی هستند که در طبیعت مشابه ندارند. در هر صورت ، چنین موادی وجود ندارد که بر بافتها نیز تأثیر بگذارد ، زیرا به شدت در رشد آنها نقش دارد. تا کنون ، هر از گاهی شایعاتی در مورد آزمایشات مختلف ، آزمایشات ، تحقیق و توسعه استروئیدهای جدید ، عاری از اثرات آندروژنیک و هورمونی وجود دارد ، اما در واقع ما فقط کلمات و هیچ عملی را مشاهده نمی کنیم.هورمون رشد (هورمون سوماتوتروپیک) که روی قسمتی از مغز ، غده هیپوفیز عمل می کند ، ممکن است جایگزین مناسبی باشد. راندمان بالای آن قبلاً ثابت شده است ، و حتی تولید نیز تأسیس شده است. اما یک اشکال بسیار مهم وجود دارد - هورمون رشد عوارضی را به شکل دیابت ایجاد می کند. در هر صورت ، در 43 of از 100 it خود را احساس می کند.
ماده دیگری که به طور فعال در چرخه آنابولیک استفاده می شود انسولین است که توسط پانکراس تولید می شود. عیب انسولین این است که باعث رشد نه تنها ماهیچه ، بلکه بافت چربی نیز می شود. معایب دیگر این است که انسولین میزان قند را کاهش می دهد و هنگامی که قند کافی وجود ندارد می تواند منجر به بیهوشی شود. علیرغم خواص مفید و توانایی عضله سازی ، آنها از استفاده از آن در تمرینات ورزشی خودداری می کنند.
برای مدت طولانی ، دانشمندان هورمون گنادوتروپ را آزمایش کردند ، که توسط غده هیپوفیز ترشح می شود و به افزایش آندروژن ها و استروژن ها پاسخ می دهد. در ابتدا ، اثر آنابولیک آن توسط ورزشکاران با صدای بلند درک شد. گنادوتروپین خوب است زیرا پس از مصرف ، بدن به تولید هورمون های خود ادامه می دهد ، به آن عادت نمی کند. امروزه گنادوتروپین به طور فعال در بدنسازی استفاده می شود. دانشمندان تأکید می کنند که عوارض جانبی آشکاری ندارد و توانایی افزایش واکنش های آنابولیک فوق العاده بالا است. تا کنون ، گنادوتروپین در بین استروئیدهایی که تقریباً به اندازه تستوسترون و استرهای آن قوی نیستند ، مورد علاقه است.
آنالوگهای استروئیدی غیر هورمونی
ممکن است عجیب به نظر برسد ، اما آنالوگ های غیر هورمونی نیز دارای اثر آنابولیک هستند. البته ، آنها نمی توانند به شیوه تستوسترون تزریقی و قرص عضله سازی کنند ، با این حال ، هنوز هم تاثیری دارند و بنابراین در بین ورزشکارانی که به رشد ایمن عضلات پایبند هستند و ضرب المثل "هرچه ساکت تر بروید" تقاضا دارند. هر چه جلوتر باشی " اینها شامل نیاسین هستند. پانتوتنات کلسیم به خوبی خود را ثابت کرده است. آزمایشات دانشمندان نشان داده است که هر دو کارنیتین و فلاوینات دارای اثر آنابولیک هستند. استروئیدهای آنابولیک و ویتامین ها وجود دارد - این ریبوکسین معروف است (تصویر بالا).
یکی دیگر از ویتامین های محبوب با همان اثر ، پتاسیم اوروتات است. اخیراً ، تحقیقات پیرامون پیکامیلون و نوتروپیل انجام شده است. همچنین از آسفن و اکسی بوتیرات و همچنین گوتیمین استفاده می شود. البته قدرت عملکرد همه این مواد نمی تواند به اثری که با مصرف استروئیدهای آنابولیک نشان داده می شود برسد. علاوه بر این ، استفاده از آنها کاملاً فردی است. هنگام تجویز و استفاده ، باید شاخص های فیزیکی ، اهداف ، وزن ، سن و همچنین آزمایش خون برای هورمونهای جنسی را در نظر گرفت. شما باید درک کنید که استفاده از هرگونه دارویی که بر زمینه هورمونی تأثیر می گذارد یک شوخی یا بازی نیست ، زیرا فعالیت حیاتی سیستم اندام ها و کل ارگانیسم به آنها بستگی دارد.
