محبوبیت داروهای آنتی اکسیدانی در حال افزایش است. آنها توسط مدافعان سبک زندگی سالم و ورزشکاران استفاده می شوند. دریابید آیا بدنسازان از این داروها برای رشد عضلات استفاده می کنند یا خیر. تعداد فزاینده ای از طرفداران سبک زندگی سالم توجه خود را به آنتی اکسیدان ها معطوف کرده اند. در عین حال ، بسیاری از ورزشکاران اهمیت خود را دست کم می گیرند. این به دلیل عدم درک کامل وضعیت است و از این گذشته ، به درستی می توان گفت که آنتی اکسیدان ها داروهای بدنسازی واقعی هستند.
ورزش نمی تواند فقط یک ماهیچه را هدف قرار دهد و تمام سیستم های بدن در شوک هستند. این به افزایش تعداد رادیکال های آزاد کمک می کند ، که برای هر فردی یک عامل منفی است. این آنتی اکسیدان ها هستند که م effectiveثرترین وسیله برای مبارزه با رادیکال های آزاد هستند.
استفاده از آنتی اکسیدان ها در بدنسازی
احتمالاً همه ورزشکاران دقیقاً نمی دانند رادیکال های آزاد چیست. اینها مولکول های تهاجمی هستند که به بافت های بدن حمله می کنند. اگر از اصطلاحات علمی استفاده کنیم ، رادیکال های آزاد از تعداد مشخصی الکترون محروم هستند ، که منجر به نقض وضعیت پایدار آنها می شود.
این مولکولها نه تنها قادر به تخریب بافتها هستند ، بلکه سموم قوی نیز از خود به جا می گذارند. دانشمندان توسعه تعداد زیادی از بیماری ها را با غلظت بالای رادیکال های آزاد مرتبط می دانند. در طی تحقیقات علمی ، مشخص شده است که فعالیت های ورزشی شدید ، تعداد رادیکال های آزاد را در بدن افزایش می دهد.
البته ، بدن قادر است از خود در برابر این مواد تهاجمی محافظت کند ، اما کمک در این مورد آسیبی نمی رساند. نحوه عملکرد آنتی اکسیدان ها یکسان و به اندازه کافی ساده است. آنها برخی از الکترونهای خود را به رادیکالهای آزاد اهدا می کنند و در نتیجه به آنها ثبات می بخشد. آنتی اکسیدان ها از جهات خاصی از جمله نحوه حفظ توانایی های خود یا محل قرارگیری آنها در بدن متفاوت هستند.
به عنوان مثال ، معروف ترین و محبوب ترین آنتی اکسیدان - ویتامین C ، در بیشتر قسمت ها در ساختارهای "آبکی" بدن عمل می کند ، زیرا به راحتی در آب حل می شود. در عین حال ، نه تنها می تواند به طور م fightثر با رادیکال های آزاد مبارزه کند ، بلکه اشکال اکسیداتیو ویتامین E را نیز بازسازی می کند. این ماده متعلق به گروه ویتامین های محلول در چربی است و به همین دلیل در بافتهای چربی ، غدد هورمونی کار می کند. و غشای سلولی
آنتی اکسیدان م effectiveثرتر لیپوئیک اسید است. این به دلیل تنوع آن است ، زیرا این ماده قادر است نه تنها در آب ، بلکه در چربی نیز حل شود. علاوه بر این ، لیپوئیک اسید قادر است ویتامین C و E. را بازیابی کند یک ماده خاص در بدن وجود دارد - گلوتاتیون پراکسیداز ، که قوی ترین آنتی اکسیدان سنتز شده توسط بدن است. سلنیوم نقش بسزایی در حفظ سطوح کافی این ماده دارد. در طی تحقیقات ، مشخص شد که تحت تأثیر فعالیت بدنی ، سطح گلوتاتیون پراکسیداز به شدت کاهش می یابد و فقط سلنیوم می تواند این وضعیت را اصلاح کند. برخی از گیاهان دارای سیستم های ضد رادیکال آزاد مخصوص به خود هستند ، مانند چای سبز یا کورکومین. احتمالاً ، این در همه موجودات ذاتی است ، اما فقط از برخی گیاهان می توان عصاره های حاوی مقدار زیادی آنتی اکسیدان را بدست آورد.
فراموش نکنید NAC ، ماده ای که غلظت گلوتاتیون پراکسیداز را افزایش می دهد. آزمایشات نشان داده است که با مصرف روزانه 1 گرم NAC ، سطح گلوتاتیون پراکسیداز حتی تحت تأثیر تمرینات شدید نیز کاهش نمی یابد. همچنین قبلا مشخص شده بود که به حفظ توده بدون چربی بدن کمک می کند.افراد مورد مطالعه 0.4 گرم NAC در طول روز مصرف کردند.
امروزه به راحتی می توانید تعداد زیادی مکمل غذایی مختلف حاوی آنتی اکسیدان پیدا کنید. بسیاری از آنها بسیار م effectiveثر هستند ، اما گزینه بهینه برای استفاده از آنها هنوز پیدا نشده است. ما می توانیم به شما توصیه کنیم که روزانه از مخلوط زیر استفاده کنید:
- ویتامین C - 3 تا 6 گرم
- لیپوئیک اسید - 0.2 تا 0.6 گرم ؛
- بتا کاروتن - 0.1 تا 0.2 گرم ؛
- NAC - 0.4 تا 1.2 گرم ؛
- ویتامین E - 500 تا 1000 واحد.
به لطف استفاده از آنتی اکسیدان ها ، ورزشکاران این فرصت را دارند که نه تنها از بافت ماهیچه ای ، بلکه از کل بدن در برابر استرس ناشی از تمرین محافظت کنند. تحقیقات در مورد آنتی اکسیدان ها ادامه دارد و نمی توان گفت کدام یک از این مواد م effectiveثرتر هستند. اما این واقعیت که آنها برای همه افراد و به ویژه ورزشکاران ضروری هستند ، می توان با اطمینان کامل گفت.
اطلاعات بیشتر در مورد داروهای آنتی اکسیدانی در این ویدئو:
