ویژگی های کلی گیاه ، نکاتی در مورد پرورش آکانتوپاناکس در باغ شما ، توصیه هایی برای تولید مثل ، مشکلات احتمالی در ترک ، یادداشت های یک گل فروش ، گونه. Acanthopanax از خانواده Araliaceae است. جینسنگ بیشتر از این انجمن نمایندگان فلور شناخته شده است ، اما گیاه فوق در شفا از او کمرنگ نیست ، اما چندان محبوب نیست. در طبیعت ، فرصتی برای ملاقات با Acanthopanax در شرق دور و مناطق جنوب شرقی آسیا ، حتی در هیمالیا وجود دارد. با این حال ، مکانهای توزیع طبیعی آن نیز در سرزمینهای کره ، خاباروفسک و پریمورسکی و شمال چین قرار دارد. او ترجیح می دهد در مکان های باز با بستر حاصلخیز مستقر شود ، که تعداد زیادی از آنها در امتداد شریان های رودخانه وجود دارد. تا 20 گونه در این جنس وجود دارد.
| نام خانوادگی | آرالیفس |
| چرخه زندگی | چند ساله |
| ویژگی های رشد | درختچه برگریز یا درخت کوتاه |
| تولید مثل | بذر و رویشی (قلمه یا کاشت شاخه های ریشه) |
| دوره فرود در زمین باز | قلمه های ریشه دار ، در بهار کاشته می شوند |
| لایه | بارور |
| اشراق | منطقه باز با نور روشن |
| شاخص های رطوبت | خاک مرطوب را ترجیح می دهد |
| نیازمندی های ویژه | بی تکلف |
| ارتفاع گیاه | تا 3 متر |
| رنگ گلها | بنفش تیره یا سرخابی |
| نوع گل ، گل آذین | کروی یا وحشت زده ، عمومی - نیمه چتر |
| زمان گلدهی | اوت |
| زمان تزئین | بهار تابستان |
| محل کاربرد | کاشت تک یا پرچین |
| منطقه USDA | 3, 4, 5 |
این نماینده گیاه نام خود را به لطف خارهایی که شاخه ها و خواص دارویی را تزئین می کند ، دریافت کرد. بنابراین ، با ترکیب دو کلمه یونانی "akantha" و "panax" ، به این معنی: اولین "خار" ، و دومی "ریشه شفابخش" ، عبارت "شفا دهنده خار" را بدست می آوریم. مردم محلی آن را جینسنگ ترک یا سیبری می نامند.
Acantopanax دارای شکل رشد درختچه ای است یا می تواند یک درخت متوسط باشد که با شاخه های خود به ارتفاع حدود سه متر می رسد. اگر به نظر می رسد یک بوته است ، پس با انشعاب فراوان متمایز می شود ، اما با شکل درختی ، شاخه ها فرایندهای جانبی زیادی ندارند. در هر صورت ، تاج گیاه شکل کروی به خود می گیرد. در طول کل شاخه ها ، اغلب خارهایی وجود دارد که اندازه آنها کوچک است ، اما سختی آنها زیاد است. در قاعده ، خار دارای امتداد است. شاخه ها خود خطوط قدرتمندی دارند ، رنگ آنها خاکستری روشن یا قهوه ای مایل به سبز است ، سطح براق است ، اما شاخه های جوان سایه خاکستری خاکستری دارند.
برای زمستان ، گیاه برگهای خود را می ریزد. صفحات برگ با شکل پیچیده انگشتی شکل با شاخک های نازک به شاخه ها متصل شده است. برگها به ترتیب منظم رشد می کنند ، اما گاهی اوقات می توانند روی شاخه های کوتاه جمع شوند. با توجه به شکل آن ، شاخ و برگ ظریف به نظر می رسد و دارای رنگ سبز روشن است ، در حالی که این رنگ بندی غنی تا زمان یخبندان باقی می ماند.
روند گلدهی Acanthopanax از سن سه سالگی شروع می شود ، در حالی که گلها به مدت 20 روز روی شاخه های آن باقی می مانند. اندازه گلها کوچک است ، گلبرگهای آنها دارای رنگ بنفش تیره یا بنفش هستند. گل آذین شکل وحشت زده یا کروی دارد ، اما در بالای شاخه ها در چند نیمه چتر معمولی جمع می شوند.
با رسیدن پاییز ، میوه ها شروع به شکل گیری می کنند ، که تا پایان ماه سپتامبر به طور کامل رسیده می شوند. اما Acanthopanax با رسیدن به یک دوره 4 ساله از کاشت و هر سال شروع به باردهی می کند. میوه ها شبیه توت های مسطح هستند.رنگ آنها سیاه است ، برای غذا نامناسب هستند. توت ها همچنین به عنوان زینتی برای "شفا دهنده خاردار" عمل می کنند ، زیرا آنها به طور م byثر با طرح رنگ تیره خود در برابر توده برگریز سبز متمایز می شوند.
این درختچه نه تنها به عنوان یک گیاه انفرادی استفاده می شود ، بلکه به دلیل شاخه های خاردار آن برای ایجاد پرچین های غیرقابل نفوذ زنده استفاده می شود. پرورش بسیاری از گونه هایی که از نظر مقاومت در زمستان متفاوت هستند ، در شرایط زمستان های ما دشوار است ، اما گونه هایی نیز وجود دارند که کاملاً از یخبندان 40 درجه جان سالم به در می برند.
نکاتی برای پرورش آکانتوپاناکس در فضای باز
این گیاه از نظر دمدمی مزاج و مراقبت شدید متفاوت نیست ، اما توصیه هایی وجود دارد که به شما کمک می کند تا یک بوت سالم از "شفا دهنده خار" را در خانه خود تهیه کنید.
- نقطه تخلیه Acanthopanax. این گیاه مناطق باز در طبیعت را ترجیح می دهد ، بنابراین بهتر است یک تخت گل با نور مناسب و موقعیت جنوبی برای کاشت انتخاب کنید. با این حال ، اطلاعاتی وجود دارد که Acanthopanax می تواند به خوبی در سایه رشد کند ، اما اندازه شاخ و برگ ، عرض تاج و سرعت رشد کاهش می یابد.
- انتخاب خاک. خاک باید دارای باروری و نفوذ پذیری خوب هوا باشد ، به طور مداوم مرطوب شود ، اما مرطوب نباشد ، زیرا درختچه آب راکد را تحمل نمی کند.
- فرود آمدن. قبل از کاشت نهال یا جوانه ریشه دار acanthopanax در محل انتخاب شده در باغ ، لازم است قبل از کاشت ، کمپوست یا سایر کودهای آلی را در سوراخ قرار دهید. همچنین برای محافظت از ریشه ها در برابر رطوبت به یک لایه زهکشی نیاز دارید.
- آبیاری وقتی گیاه در شرایط باز رشد می کند ، بارش طبیعی کافی حتی در گرمای تابستان وجود دارد.
- کود Acanthopanax فقط یک بار در بهار انجام می شود ، اما سالانه. آماده سازی کامل معدنی پیچیده برای گیاهان باغ استفاده می شود.
- توصیه های کلی در مورد مراقبت. اگر نهال "شفا دهنده خاردار" به عنوان پرچین استفاده نمی شود ، پس از رسیدن بهار نیازی به قطع آنها نیست. این گیاه به ویژه وقتی که سن آن بالا می رود نرخ رشد بالایی ندارد. تنها برای Acanthopanax جوان ، که هنوز در زمستان اول سازگار نشده است ، باید پناهگاه داده شود. لایه ای از برگهای افتاده اعمال می شود که قبل از بارش برف روی بوته ای جوان بیل می شود. با این حال ، اگر این گونه مقاوم در برابر یخ زدگی نیست ، بهتر است گیاه را به خطر نیندازید و آن را به عنوان فرهنگ وان پرورش دهید.
توصیه هایی برای تکثیر آکانتاپاناکس از دانه ها و رویشی
در طول تکثیر ، هم از بذر و هم از روش رویشی استفاده می شود (قلمه ساقه و ریشه ریشه دار است یا مکنده های ریشه کاشته می شوند).
ساده ترین روش کاشت بذر است که تقریباً 1-2 سال پس از کاشت می تواند جوانه بزند. اغلب لازم است به طور کامل از یک سینه خالی برای یک سال مراقبت کنید: حذف علف های هرز و آبیاری. میزان جوانه زنی بذر 76 درصد است و این خواص فقط برای یک سال حفظ می شود. توصیه می شود دانه ها از توت های کاملا رسیده گرفته شوند. از آنجا که اندازه دانه ها بزرگ است ، تشخیص آنها در خمیر بسیار آسان است. تفاله از دانه ها جدا شده و مورد استفاده قرار می گیرد. اگر می خواهید روند جوانه زدن را تسریع کنید ، دانه ها پردازش می شوند - آنها در محلول ضعیف پرمنگنات پتاسیم خیس می شوند (رنگ آن باید به سختی صورتی باشد ، در غیر این صورت می توانید دانه ها را بسوزانید). مدت زمان خیساندن 15-30 دقیقه است.
مرسوم است که طبقه بندی را به دو مرحله تقسیم کنید: گرم و سرد - این به جوانه زنی بسیار کمک می کند. در مرحله اول ، بذر به مدت 2-3 ماه با سرعت حرارت حدود 18-20 درجه نگهداری می شود ، سپس دما به 9-10 درجه کاهش می یابد و بنابراین یکی دو ماه دیگر می گذرد. سپس با دماسنج 0-3 درجه به مرحله دوم (طبقه بندی سرد) بروید. در این فرایند ، بذرها با سرعت بسیار کمی جوانه می زنند و این زمان از یک ماه تا یک و نیم طول می کشد. اگر دانه ها پس از یک ماه در اتاقی که دما در محدوده 9-10 درجه نگهداری می شود جابجا شوند ، پس از آن بسیار سریعتر جوانه می زنند.
هنگامی که فرآیند آماده سازی دانه ها در حال انجام است ، آنها خیلی زودتر حالت خواب را ترک می کنند ، در حالی که توانایی جوانه زنی آنها افزایش می یابد. با این حال ، برای مدت معینی آنها هنوز در حالت "خواب" اجباری هستند. اگر مواد بذر به موقع در اتاقی که شاخص های حرارتی بالاتر است منتقل شود ، دوره طبقه بندی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
هنگامی که تمایل به افزایش بیشتر جوانه زنی بذر آکانتوپاناکس وجود دارد ، پس از 30 روز طبقه بندی سرد با جیبرلین درمان می شوند. در این حالت ، پس از یک ماه پردازش ، سرعت جوانه زنی چنین موادی 91 درصد خواهد بود.
هنگام کاشت ، بذرها به عمق 1 ، 5-2 سانتی متر کاشته می شوند. خاک خوب زهکشی شده و سبک برای کاشت انتخاب می شود ، به عنوان مثال ، مخلوطی از ذغال سنگ نارس و ماسه رودخانه ، به نسبت مساوی گرفته شده است. هنگامی که یک نهال به یک سالگی می رسد ، ارتفاع آن حدود 20 سانتی متر است ، دارای 7-8 صفحه برگ باز شده واقعی و سیستم ریشه ای کاملاً توسعه یافته است. نهال ها نسبتاً ضعیف هستند و ممکن است در اولین زمستان زنده نمانند (یخ می زنند) ، بنابراین توصیه می شود که آنها را با شاخ و برگ یا آگروفایبر بپوشانید. بهتر است حتی قبل از بارش برف یک سرپناه بسازید ، از آن زمان به بعد دشوار است - در زیر پناهگاه ، گیاهان شروع به پوسیدگی می کنند. پس از اینکه Acanthopanax پنج سال پس از تشکیل دانه ها تغییر کرد ، فقط در آن صورت است که می توان به رسیدن میوه ها امیدوار بود.
هنگام پیوند زدن ، قطعات کار باید از بالای شاخه ها بریده شوند ، و طول شاخه ها باید 8-10 سانتی متر باشد. برش در پایان بهار انجام می شود. توصیه می شود آنها را در شرایط گلخانه ریشه کن کنید.
مشکلات ناشی از مراقبت از آکانتوپاناکس
از آنجا که گیاه مستعد بیماری نیست و حشرات مضر تهدیدی برای آن نیستند ، Acanthopanax به سادگی نماینده ایده آل فلور باغ است. اما در اینجا باید در نظر داشت که در زمستان های به خصوص برفی ، شاخه های آن توسط موش صحرایی آسیب می بینند. و اگرچه آسیب کمی خواهد بود ، اما برای جلوگیری از عفونت ، لازم است مناطق آسیب دیده با قارچ کش ها درمان شوند.
وقتی نهال ها هنوز جوان هستند و صاحب خانه برای زمستان مراقبت نکرده است ، شاخه های بوته کمی منجمد می شوند. بنابراین ، برای دوره فصل سرما ، باغبانان باتجربه سعی می کنند با یخبندان ، هنگامی که خاک شروع به یخ زدگی می کند ، از مواد پوشش مدرن ، به عنوان مثال ، آگروفایبر استفاده کنند. اگر از این قانون پیروی نکنید ، شاخه های زیر پناه سرانجام شروع به پوسیدگی می کنند ، که باعث تولید مثل قارچ های بیماری زا می شود.
نکاتی درباره پرورش دهندگان گل در مورد آکانتوپاناکس ، عکس یک گیاه
این گیاه برای درمانگران عامیانه و همچنین جینسنگ "نسبی" آن برای مدت طولانی شناخته شده است. حتی خواص دارویی آکانتوپاناکس عملاً از دومی پایین تر نیست ، زیرا می تواند سیستم عصبی مرکزی را تحریک کند. همچنین ، سیستم ریشه ، مانند جینسینگ ، توسط مردم محلی به عنوان وسیله ای برای تحریک استفاده می شود و به افزایش کارایی و توانایی بدن در مقاومت در برابر سرماخوردگی های مختلف کمک می کند.
شفا دهندگان چینی بر اساس "شفا دهنده خاردار" تنتورها و جوشانده های مختلفی را تهیه می کنند که نه تنها برای سرماخوردگی تجویز می شود ، بلکه به تسکین علائم درد آرتروز نیز کمک می کند. چنین داروهایی به دلیل اثر مقوی خود مورد استفاده قرار می گیرند. تنتور ریشه زمانی مفید خواهد بود که بدن ، پس از یک بیماری طولانی ، قادر به بازیابی خود نباشد و این منجر به خستگی و خستگی عصبی آن شده است.
اگر پوست شاخه های یک بوته را بمالید ، این نیز یک اثر تحریک کننده دارد و همچنین می تواند بدن انسان را تقویت کند. وقتی جوشانده ای بر اساس پوست و شاخ و برگ آکانتاپاناکس تهیه می شود ، می توان آن را برای افرادی که از عوارض سرماخوردگی و روماتیسم رنج می برند توصیه کرد.
هم طب سنتی و هم داروی رسمی قبلاً این گیاه را به عنوان دارویی به رسمیت شناخته اند و نه تنها در فهرست داروسازی چین ، بلکه در مجموعه های بسیاری از کشورهای اروپای غربی معرفی شده است.
بهتر است شاخ و برگ را در دوره گلدهی آکانتوپاناکس برداشت کنید ، اما پوست آن هنگام برداشت در ماه های پاییز (اکتبر-نوامبر) مفید خواهد بود. توصیه می شود بوته را از یک طرف حفر کنید تا بیش از 1/4 سیستم ریشه در معرض دید قرار نگیرد. شاخه های ریشه ای که قبلاً به وضوح قابل مشاهده هستند باید با استفاده از ابزارهای تیز باغی خرد شوند ، و مهم است که پایه بوته را با یک بستر محکم بپاشید. ریشه ها باید از خاک تمیز شوند ، با آب سرد کاملاً شسته و به قطعات بریده شوند تا طول آنها 5-15 سانتیمتر باشد. اگر ضخامت ریشه بیش از 6 سانتیمتر باشد ، باید به طول تقسیم شود. لوب های ریشه به دست آمده در زیر نور مستقیم خورشید یا در خشک کن های مخصوص خشک می شوند ، جایی که دما 50 درجه است.
گونه های آکانتوپاناکس
- Acanthopanax گسترش یافته (Acanthopanax divaricatus). زیستگاه بومی در سرزمین ژاپن است. ترجیح می دهد در مکانی با نور خوب رشد کند که در آن خاکی با زهکشی خوب و مرطوب با خواص بارور وجود دارد. معمولاً می توان آن را در لبه های جنگل ها یا در دشت های سیلابی شریان های رودخانه یافت. در فرهنگ ، این گونه مهمان نسبتاً کمیابی است. ارتفاع درختچه می تواند در محدوده 1 تا 3 متر باشد. شاخه ها تاج وسیعی را تشکیل می دهند. روند پوشش گیاهی فعال در ماه مارس شروع می شود و تا اواسط سپتامبر ادامه می یابد. در حالی که نهال ها جوان هستند ، به طور متوسط رشد می کنند ، اما هرچه بوته بزرگتر می شود ، رشد آن کندتر می شود. گلها از اواسط تا اواخر آگوست شکوفا می شوند ، اما می توانند در اوایل پاییز نیز باشند. دوره گلدهی در هر صورت 20 روز است. میوه ها تا پایان ماه سپتامبر به طور کامل می رسند ، اما سالانه شکل می گیرند. اگرچه سختی زمستان متوسط است ، اما در زمستان های شدید احتمال یخ زدگی جزئی وجود دارد. و اگرچه قلمه ها همیشه در تابستان به طور کامل ریشه دارند ، بذرها عملاً جوانه نمی زنند.
- Acanthopanax sessiliflorus همچنین ممکن است Acantopanax sessile ، Panax sessiliflorum ، Healer یا Stosil نامیده شود. محبوب ترین گونه در قلمرو CIS ، اما در طبیعت طبیعی می توان آن را در سرزمین های سرزمین های Primorsky و Khabarovsk ، در کره و شمال شرقی چین یافت ، در اروپا و آسیا و همچنین در آمریکای شمالی رشد می کند قاره مکانهای باز واقع در نزدیکی بستر رودخانه ، جایی که خاک حاصلخیز وجود دارد را ترجیح می دهد. آفتاب دوست است ، اما سایه را تحمل می کند. در بی تکلفی و انشعاب فراوان متفاوت است. شکل درختچه ای است که ارتفاع شاخه های آن به 2-3 متر می رسد. تاج کروی است. شاخه های جوان خاکستری خاکستری و تنه خاکستری روشن است. کل سطح آنها با خارهای سخت کمیاب و کمی فاصله ، که دارای قاعده ای گسترده هستند ، پوشانده شده است. در شاخه ها ، صفحات برگ پهن با برگهای دمبرگ بلند شکل می گیرد. طول برگ 12 سانتی متر است ، تعداد لوب ها در 3-5 واحد متفاوت است. خارهای کمیابی نیز وجود دارد. در هنگام شکوفه ، جوانه های کوچک شکوفا می شوند ، تاج هایی که در آنها بنفش تیره یا قهوه ای مایل به بنفش است. گلها در گل آذین کروی شکل شکل جمع آوری می شوند و سپس به صورت نیم چتر ترکیب می شوند و تاج شاخه ها را تاج می کنند. در چنین ترکیبی ، گل آذین واقع در مرکز از نظر اندازه بسیار بزرگتر از بقیه است. محورهای گل آذین دارای پوشش نمدی مایل به سفید هستند. گلها روی درختچه به مدت 20 روز یا کمی بیشتر شکوفا می شوند. این گیاه وقتی به سه سالگی می رسد شکوفا می شود.
پس از این ، تشکیل میوه ها به شکل انواع توت ها ، یک رنگ مشکی عملی ، رخ می دهد. توت ها دارای پهن شدن کمی در طرفین هستند ، طول آنها بیش از 1 سانتی متر نیست. خمیر داخل آن با رنگ بنفش تیره ، اطراف دو دانه است. دانه ها بیضوی هستند. میوه ها برای غذا نامناسب هستند. میوه ها در گیاهانی که از مرز 4 ساله عبور کرده اند ، رسیده می شوند. این گیاه از ابتدای قرن 19 کشت می شد.
